woensdag 15 november 2017

Wat een spanning

Wat kan er toch een spanning zitten in zo'n klein mensje.

Wij vieren al voor dag en dauw Sinterklaas. Dat kan ook niet anders met drie kinderen. Dus al 17 jaar spanning, al 17 jaar het Sinterklaasjournaal, schoenen zetten, gedichten en surprises maken en pakjesavond. De periode rond Sinterklaas is altijd gezellig en knus maar ook erg spannend. Komt de pakjesboot wel aan? Weet Sinterklaas ons huisje wel te vinden? Wat krijg ik van Sinterklaas? Ben ik lief geweest. Maar het was altijd nog wel te doen in huis. Totdat Maxim wat ouder werd en het hele verhaal voor hem ook begon te spelen. Sindsdien is de spanning te snijden in huis. Vanaf begin oktober totdat deze beste man weer vertrokken is naar Spanje. Hij is zo zenuwachtig en gestresst dat het bijna zielig is. Dus besloten wij vorig jaar dat Maxim het grote geheim van Sinterklaas maar moest weten. Alleen maar om hem te beschermen. Maar hij begon alweer zo vroeg dit jaar over Sinterklaas dat wij al snel doorhadden dat we eigenlijk te laat waren dit nog te bespreken. Dus hadden we besloten dat als hij zou twijfelen wij het alsnog zouden zeggen.

Een paar weken geleden werd hij door papa naar bed gebracht en ineens werd ik erbij geroepen. Maxim had een vraag. Zijn beste vriend had hem verteld dat Sinterklaas niet bestond. Papa wist niet zo goed wat hij hiermee aan moest dus werd ik erbij gevraagd. Met twee slaperige grote ogen keek hij mij aan. "Mam, mijn vriend zegt dat Sinterklaas niet bestaat. Is dat zo?" Och ik smelte helemaal weg en besefte me dat dit nog niet het juiste moment was. Hoe kunnen wij dit nu al voor hem wegnemen? Nee dat kon ik niet. Dus zei ik: "Wat denk jezelf mop?" "Nou, ik denk wel dat hij bestaat!" was zijn antwoord. Dat denk ik ook zei ik met een dubbel gevoel. Vanaf dat moment zat onze kleinste draak weer vol in het Sinterklaasverhaal. En heb ik nu af en toe spijt dat ik toen niet eerlijk ben geweest......

Dus zijn we alweer weken aan het aftellen. Zitten we vanaf afgelopen maandag alweer iedere avond voor de tv voor het Sinterklaasjournaal. Kijken we zaterdag naar de intocht en gaan we volgende week lekker naar het Oude dorp om te kijken of Sinterklaas Houten weer heeft kunnen vinden. Nog één keer, want volgend jaar zal deze kleine man niet meer geloven. Dus gaan wij er nog één keer volop van genieten. Maar nu weet ik ook weer heel goed waarom we hem het geheim wilden vertellen. Hij maakt zich zo druk over van alles. Aflevering 1 van het Sinterklaasjournaal bijvoorbeeld. Het boek van Sinterklaas drijft in het water en er is geen contact met de stoomboot. Ons draakje trekt dat bijna niet. Stijf van de spanning of er niets met Sinterklaas gebeurt is, echt sneu eigenlijk. En dat uit hij door druk gedrag en zich niet 'voorbeeldig'gedragen op school. Maar ach ja het is de laatste keer dus we hebben een beetje geduld met hem de komende weken en leven leker met hem mee.

Gisterenavond na het Sinterklaasjournaal zit dat mannetje weer vol spanning voordat hij naar bed gaat. Gelukkig is hij moe en slaapt hij snel. Als ik dan 's avonds naar bed toe ga en nog even bij hem ga kijken wordt ik toch weer blij. Ik ruik de lucht van een slapend, warm kind. Ik hoor de zware adem en zie een mannetje dat heerlijk ligt te snurken in zijn bed. Volledig ontspannen.

Dus ondanks dat hij de komende weken onder spanning staat ben ik blij dat hij 's nachts toch heerlijk kan ontspannen.