Dat ons jongste draakje erg vurig kan zijn dat wisten we al. Dat temperament heeft hij ook niet van een vreemde. Al jaren is dat op school en dus ook bij ons een struikelblok. Maar de laatste tijd ging het goed. Erg goed zelfs. Zijn juf en meester op school beginnen hem eindelijk te begrijpen. Hierdoor zit hij lekker in zijn vel en dat is thuis ook goed te merken. Hij is gezellig, helpt waar hij kan en knuffelt ons helemaal gek. Dan vergeet je soms dat hij ook heel temperamentvol kan zijn. Helaas is dat vurige gedrag sinds een paar dagen vanuit het niets weer helemaal terug. En niet een beetje, maar meteen weer vol. Hij lijkt soms echt van 0 naar 100 te gaan in een fractie van een seconde. Kan boos worden om niks en laat mij achter met een groot vraagteken boven mijn hoofd. Een mooi voorbeeld. Vandaag vroeg hij om uitleg over het springtouwen. Toen ik dit gaf, maar hij het niet meteen voor elkaar kreeg werd hij woest en was er geen land meer met hem te bezeilen. Hij schreeuwt op straat tegen mij en niets laat hem stoppen of kalmeren. Uiteindelijk heb ik hem gedag gezegd en heb ik meneer alleen naar school laten lopen. En school heeft niet gebeld dus hij is veilig aangekomen. Hopen dat hij straks wat afgekoeld is.
Ik heb nog geen idee waar het vandaan komt, wat er in zijn hoofd omgaat, of er iets op school is of iets anders. En dat frustreert mij, want dan kan ik het dus ook niet één, twee drie veranderen. En hem gewoon vragen wat er is werkt helaas niet bij hem. Dus ik zal geduld moeten hebben. Heel veel geduld.
En op dit soort momenten ben ik zo blij dat ik werk. Dat ik af en toe even "stiekum" kan wegvluchten uit deze situatie. Even geen vurig draakje om me heen dat boos wordt op mij om niets. Maar gewoon mezelf zijn en heerlijk voor anderen zorgen en onder collega's zijn. Energie opdoen voor het moment dat ik weer naar huis ga. En dan gaan we er weer vol frisse moed tegenaan. Van het weekend maar eens kijken of we naar het bos of het strand kunnen gaan met hem. Even buiten een frisse neus halen is voor iedereen goed, en voor ons vurige draakje natuurlijk ook. En wie weet kom ik er dan achter wat er allemaal speelt. Laten we het hopen. Dat is voor mij, maar voornamelijk voor hem een stuk fijner.
