Vandaag is jouw verjaardag. Toch altijd een rare dag sinds jij er niet meer bent. En precies vandaag, net als vele andere jaren, is er natuurlijk de Tour de Schalkwijk. Iets waar jij vaak te vinden was. Helemaal toen jouw eigen kleinkind mee ging doen. Bas reed als een dijk en werd ieder jaar beter. Zelfs zo goed dat hij zijn laatste tijdrit heeft gewonnen. Dit is al een paar jaar geleden en helaas kan je daar nu niet meer van genieten. Maar wij doen dat namens jou! En dit jaar doen er voor het eerst twee familieleden mee. Yke rijdt alweer een paar jaar mee, en ook Jop mag voor het eerst schitteren in de Tour.
Dus vanmorgen vroeg weer op de fiets naar Schalkwijk. Toch een rare dag, met in mijn achterhoofd dat jij jarig bent. Bij de Brink aangekomen zie ik Pa. En ik weet dat dit voor hem ook een rare dag is. Ik loop naar hem toe en vraag hoe het gaat. Niet zo best is zijn antwoord, slecht geslapen. Omdat ik merk dat de tranen hoog zitten laat ik het hierbij en stel voor wat verderop te gaan staan om nicht en neef aan te moedigen. Mijn vader was beter voorbereid dan ikzelf en gaf aan naar de Heul te fietsen, om daar onderweg, zijn kleinkinderen aan te gaan moedigen. Want voor de kleinkids doet hij alles, dus ook het dorp doorsjeesen om ze nog een keer te zien. Ik blijf net na de start staan en hoop een glimp van mijn kleine helden op te vangen. Het startschot wordt gegeven en de kinderen fietsen weg. Een hoop sirenes en daar komen ze! Yke en Jop rijden vlak achter elkaar. En weg zijn ze. De spanning is af te lezen op alle gezichten van de ouders die achterblijven. Ik besluit langzaam naar de finish te gaan en dan richting de rotonde te rijden om ze daar nog een laatste aanmoediging te geven. Het duurt lang voordat Henk van Gestel weer hoorbaar is via de speaker. Vandaag was ook en één na langste route. Via de Uitweg komen de auto's aangereden. Daarachter de kopgroep. Ik weet dat Yke er niet bij zal zitten, alhoewel er toch altijd die hoop is. Maar helaas ze zit er niet bij. Ik had via de app al begrepen dat Jop op de dijk in het wiel van Yke had gereden. Dus waar zullen ze rijden? Is Jop Yke voorbij gegaan? Zal Yke gedacht hebben, Dag Jop ik ga ervan door! In de Tour kan alles!! In spanning wacht ik af. Een paar losse rennertjes, nog een groepje en dan niks. Helemaal niks. En dan vanuit de verte zie ik Yke, alleen. Ik begin te roepen en te schreeuwen en je ziet dat ze me hoort. Ze rijdt de rotonde op, en rijdt door. Gelukkig niet gevallen...en door naar de finish. Dan snel weer omdraaien, want Jop kan er zo aankomen. Toch onrustig hoor twee kinderen in de Tour. Er komt een groep aan en ik zie het rode wiel van Jop. Al filmend schreeuw ik hem richting de finish! Snel op de fiets en zelf ook naar de finish. Daar aangekomen hoor ik dat er iemand hard gevallen is en naar de dokter moest. Toch altijd een domper op zo'n mooie dag.
Jop is blij! Hij heeft goed gereden en weet dat hij straks wat snoep mag uitzoeken bij de Spar. Stresskipje Yke is niet tevreden. Geeft aan niet goed gereden te hebben en werd afgesneden waardoor ze bijna was gevallen. Gelukkig weet ik haar weer vrolijk te krijgen als ook zij mee naar de Spar mag om wat lekkers uit te zoeken voor het logeren van vanavond.
Mam, wat is het toch jammer dat je dit allemaal niet meer mee mag maken. Want als ik nog weet hoe trots je was op Bas tijdens de Tour. Weet ik zeker dat je nu naast je schoenen had gelopen in Schalkwijk. Twee kleinkids die het zo goed doen en zo hun best doen. Gelukkig lijken wij alle drie een beetje op jou en zullen wij het schreeuwen en aanmoedigen van je overnemen. En ik loop maar wat graag naast mijn schoenen voor ze.
Oja Yke en Jop, vanaf morgen hangt er een spandoek voor jullie. En dan wordt ons stresskipje weer een blij ei....let maar op!!!!!
