Het is weer lente. Een seizoen waarin ik altijd zin krijg in van alles. Maar dit jaar is het anders. En dat alles komt door een virus wat ons land, Europa en de hele wereld in zijn grip heeft. Corona.
Het Coronavirus startte in China. Gelukkig een ver van ons bed show. Daar gebeuren veel gekke dingen zonder dat wij daar last van hebben dus het zal wel loslopen dacht ik. Het virus verspreidde zich snel, maar nog steeds dacht ik het valt allemaal wel mee. De wintersporters gingen op vakantie en kwamen terug met het virus. Nog steeds dacht deze nuchtere Hollander dat het allemaal wel mee zou vallen. Wij zijn een schoon land met een goede medische zorg. Het Corona is niet meer dan een vervelende griep dat overleven we vast wel. Gioya's vriendin raakte besmet en ging met haar gezin in quarantaine. Prima geregeld vond ik. We appten met haar en hoopten dat ze snel beter werd.
Toen begonnen de slechte berichten over de vele zieken en doden in het zuiden van Nederland en dat we ons voor moesten bereidden op het ergste. Er werden regels opgelegd door de minister president. Vooral het geen handen schudden was voor mij de regel waar ik erg aan moet wennen. Op mijn werk zie ik veel verschillende mensen en stel ik mij continu voor. Daarnaast feliciteer ik ook veel mensen. Maar ook dat begint te wennen. Gioya's vriendin werd beter en zou weer naar school mogen. Fijn voor haar want zij doet dit jaar examen. Maar helaas, op zondagavond werd besloten dat alle scholen dicht gingen. En om geen totale lockdown te krijgen dient iedereen zich aan de regels te houden. Dit blijkt nog niet zo makkelijk en vele gedragen zich zelf zo absurt dat er nog strakkere regels volgen. Bij mij is het ondertussen echt geland en ik houd er echt rekening mee. Op mijn werk heb ik te maken met een risicogroep en geregeld komen er patiënten op consult met mogelijk het Coronavirus, dus ik kan echt geen risico's nemen. En ik hoop dat iedereen er zo over denkt.
Dat de scholen dicht zijn betekent dat de kinderen thuis les krijgen. Gioya regelt dit allemaal zelf. Maar Maxim heeft echt hulp nodig. De eerste week was echt een drama. Ik heb net, als veel andere ouders, heel veel respect gekregen voor de leerkrachten. Maxim wilde niets, werd boos of gefrustreerd als iets niet lukte en liep weg. Nu, bijna twee weken later, gaat het langzaam aan een stukje beter. Ik vind het nog steeds een uitdaging. Maar hij weet nu ook dat er tegen vechten en weglopen geen zin heeft, want het moet toch af. Daarnaast heeft hij erg veel vrije tijd die opgevuld moet worden. Ook daar had hij erg veel moeite mee en dacht dat hij de hele dag op iets met een stekker mocht. Maar doordat hij voor school nu veel op de laptop zit vind ik het daarna wel prima. Uiteindelijk werden er puzzels gepakt, maar dat overziet hij niet. Kleurboeken geregeld, maar dat is na een half uurtje saai. Ook de klei die hij perse wilde hebben staat ongebruikt in de kast. Dus uiteindelijk gisteren maar naar Schalkwijk gefietst zodat hij zijn energie kwijt kon en op de boerderij kon spelen. Dat was echt een supergoed idee. Vandaag heeft hij heerlijk gedart in de tuin en op zijn waveboard gespeeld. We zijn echt zo blij dat de zon schijnt en we dus lekker in de tuin kunnen genieten i.p.v. binnen omdat het regent.
En als je buiten bent kun je stiekem een beetje genieten van de lente die aangebroken is. De knopjes aan de bomen, de lammetjes, de kleine eendjes, de vogeltjes die een nestje bouwen. De natuur gaat gewoon door en trekt zich niets aan van het Coronavirus. We bijzonder om te zien. En dat terwijl voor ons de wereld een beetje stil staat. En als je buiten verder kijkt dan al het mooie wat de natuur te bieden heeft zie je de werkelijkheid weer. Spandoeken voor het bejaardenhuis met: "Samen zijn we sterk." Hartjes op de stoep met "Houd moed", en rode hartjes op t-shirts voor het raam met "Hart voor de zorg. Heel onwerkelijk allemaal, maar het is wel waar we nu in leven en waar we mee moeten dealen.
Het lastige van dit alles is dat je nergens naar uit kunt kijken. Je kunt niet tegen de kinderen zeggen: "Als we dit een week volhouden kunnen we straks genieten van de paasdagen of Koningsdag." Of als we ons met z'n allen aan de regels houden kunnen we straks lekker naar een Bevrijdingsfestival. De lente is altijd een druk seizoen. Er zijn veel feestdagen en ook op school wordt er altijd veel georganiseerd. Maar daarvan gaat er bijna niets meer door. Alles is al afgezegd. Vanavond vroeg Maxim ons of we wel op vakantie konden gaan deze zomer. We moesten hem zeggen dat we dat echt niet weten en dat dat van heel veel zaken afhankelijk is. Maar ook hebben we hem gezegd dat we wel blijven hopen dat het door kan gaan. Want hoop is het enige waar je nu aan vast kan houden, dus dat doen we dan maar.
Het is een zware periode voor iedereen. Houd je aan de regels en geniet stiekem een beetje van de lente.
Zorg goed voor elkaar!!!
#Staystrong
