Maar hoe gaat het nu na een maand in quarantaine?
Ik moet zeggen dat ik het, net als heel veel anderen, behoorlijk pittig vind. Omdat ik in een vitaal beroep werk blijf ik gewoon werken. Maar omdat dit niet altijd te combineren is met het schoolwerk van Maxim pas ik mijn rooster geregeld aan waardoor ik veel avonddiensten werk. Mijn favoriete dienst om te werken voor de patiënten omdat je wat meer tijd voor ze hebt, maar voor mij persoonlijk zijn dit diensten die mij letterlijk uitputten. Het zijn drukke diensten en voordat je op bed ligt en slaapt is het zo 1.00/1.30 uur. En dan wordt er wel van je verwacht dat je 's ochtends vroeg met die kleine weer achter de pc zit om aan school te werken. Dat schoolwerk is echt een dingetje. Sommige vakken gaan van een leien dakje, andere vakken zijn op zijn zachts gezegd een drama. Met flinke discussies, geschreeuw en gehuil als resultaat. Zo sneu om hem zo te zien. Ik vraag me dan echt af hoe dit in de klas gaat en hoe hij het daar aanpakt. Hem alleen laten zitten en het alleen laten doen was ook geen succes. Ook dan ging het op de één of andere reden weer mis. Omdat het vandaag weer een frustrerende ochtend was heb ik gezegd dat we stoppen. Maar dat wil hij eigenlijk ook niet want het moet af. Hij is nu aan het bijkomen en aan het ontspannen op de Nintendo en ik schrijf hier wat frustratie van me af voordat ik zo nog wat huishoudelijke taken moet doen. En tel langzaam af naar morgenmiddag en ik weer heerlijk alleen op de fiets naar Utrecht mag. Even alleen, even werken, even mijn eigen ding doen...nu pas merk ik hoe belangrijk dat voor mij is.
Naast school proberen we leuke dingen te verzinnen om te doen. Zo waren daar in het begin de puzzels. Maxim overzag de Jan van Haasteren puzzels niet. Dus nadat daar, door de rest van het gezin, een paar van gemaakt waren mocht hij er een paar uitzoeken die wat makkelijker waren. Ook bij deze puzzels kon hij het plezier van puzzelen niet ontdekken. Hij wilde kleuren en kleien. Hier had ik mijn bedenkingen bij, hij is tenslotte al 11. Maar prima als hij dat wilde mocht hij dat. Dus hup naar de winkel voor teken en kleispullen. Na twee gerechten te hebben gekleid kleide hij een piemel. Ach ja het kon niet uitblijven natuurlijk. Op dit moment bestaat zijn vocabulair uit veel schunnige woorden. Maar sinds de piemel ligt alles in een vergeten hoekje in de kast.
Slapen in de woonkamer was gezellig. Maar uiteindelijk sliep iedereen behalve Maxim en ik...
Gelukkig werd het lekker weer en kon meneer darten en skateboarden. Maar ook dat is na een uurtje al niet leuk meer of saai volgens meneer.
Wat hij het allerliefste doet is iets met een stekker. Tablet, Nintendo of telefoon. Iets waar ik zelf een gruwelijke hekel aan heb omdat de regels op dit moment zo anders zijn dan normaal. Hij mag nu één uur per dag op de Nintento. Hij zit dan stoïcijns voor de tv met een koptelefoon op te praten met vrienden. Woorden als pak hem, ik ga leaven, dit is echt onmogelijk, en oh mijn god hoor je dan luidkeels door mijn woonkamer. Nog maar te zwijgen over de gekke bekken die hij trekt als hij aanvalt. Maar goed ik accepteer het omdat alles nu anders is.
Ik weet dat er heel veel moeders zijn die ook zo thuis zitten en het verbaasd mij dat ik alleen maar schattige foto's en filmpjes voorbij zie komen. Kinderen die kleien, borduren, kaarten maken voor bejaarden en noem maar op. Aan de ene kant jaloersmakend, aan de andere kant geloof ik er geen snars van. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben met een kind dat niet zit te verven, boetseren of te bakken. Begrijp me niet verkeerd hoor ik hou heel erg van mijn kinderen. En vooral de jongste is geweldig, juist omdat hij zo van de extremen is. Maar soms is het gewoon even niet zo leuk en ik vind dat je dat als moeder best wel eens mag laten zien of weten. We weten toch allemaal dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is.
Dus succes allemaal de komende weken!!!!
Namens een trotse moeder hier een foto van het kunstwerkje.
