Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog schreef. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik in en vooral na de lockdown de kleine beetjes tijd die ik voor mezelf had ook echt voor mezelf nodig had. En hierbij was bloggen niet het eerste wat bij me opkwam om te gaan doen.
Sinds ik social media heb deel ik geregeld foto's, filmpjes en schrijf ik af en toe een blog. Dit is iets wat de meeste mensen doen. Hun privéleven delen met een grote groep bekenden en onbekenden. Ik merk alleen steeds vaker dat ik me irriteer aan mensen die het op social media allemaal veel leuker laten lijken dan het in werkelijkheid is. Tuurlijk is het leuk om een ander te laten zien hoe het er bij jou aan toe gaat. Maar het kan toch niet waar zijn dat we met z'n allen standaard een filter over onze foto's gooien en een ander de ogen uit willen steken omdat het bij hen toch echt net iets leuker, mooier en gezelliger is dan bij een ander. De #Lovemylife mama's, iedereen kent ze wel toch?
Sorry hoor, ik heb een man, drie kinderen, een hond en een baan...nou mijn wereld is echt niet altijd rozegeur en maneschijn. En ja hoor ook ik heb hele leuke gezellige dagen die zeker herinnerd moeten worden. En die leg ik maar wat graag vast. Maar daarentegen heb ik ook weleens een schijtdag. Omdat ik geen zin heb om mijn bed uit te komen, de kinderen niet luisteren, meewerken, tegendraads of brutaal zijn, een hond die alleen maar poep eet tijdens het uitlaten of een man die appt dat hij wat later komt net als het eten op tafel staat. Maar juist dat is het echte leven toch. En waarom mag dat niet gedeeld worden. Want daar lijkt het op, dat dat niet gedeeld mag worden. En als je dat dan toch doet ben je een zeur of negatief persoon. Maar nee mensen, that's life!
Dus post eens een keer een foto van een huilend kind, aangebrand eten of een tiener met oortjes in en daardoor jouw vragen niet beantwoord. In plaats van alleen maar foto's van Jip leert fietsen, koekjes bakken met Janneke, knutselen met Doortje en naar de speeltuin met het hele gezin #Lovemylife.
Vandaag vertelde een collega van mij een verhaal over haar zoontje. Die zijn moeder na de zoveelste discussie zo zat was dat hij aan het knutselen sloeg. Even later zat hij buiten op de stoep met een zelfgemaakt bord waarop geschreven stond: Adopteer mij! Natuurlijk is dat op zo'n moment niet leuk, maar het is wel real life. Dat soort dingen moet je vastleggen voor later. En mag gewoon gedeeld worden hoor. Iedereen herkent toch zo'n moment dat je kind zich tegen jou keert. De eerste keer dat jouw kind jou een stomme moeder noemde kan iedereen zich nog herinneren, maar delen op social media doet niemand. Nee wat moet een ander er wel niet van denken? Maar die ander heeft dit dus ook!
Als we nu eens allemaal proberen om een klein beetje echtheid te laten zien aan al die bekenden en onbekenden in plaats van alleen maar die veel te mooie gemaakte nepwereld. Wie weet begrijpen we elkaar dan wat beter en voelen we ons niet die slechte partner of moeder omdat het bij de ander zoveel beter is.
Ik zal zelf als eerste een stap zetten om wat vaker real life foto's van mijn leven te delen. Wees gewaarschuwd, want met twee pubers en een puber in aantocht kan dat maffe beelden opleveren....
#Lovemylife #Lovemyreallife
