Na een week lang ons nichtje aangemoedigd te hebben bij de Tour de Schalkwijk is het aankomende week tijd voor een nieuwe sportieve uitdaging. Onze dochter van 14 vertrekt morgen naar Nijmegen om mee te lopen in de 101ste Vierdaagse.
Nadat ikzelf de Vierdaagse een aantal keer heb mogen lopen is een paar maanden geleden het idee ontstaan dat Gioya hem ook gaat lopen. Zij wilde dit al langer en wilde dit samen met mij gaan doen. Maar door een blessure kan ik hem dit jaar niet lopen dus dat idee werd snel van tafel geveegd. Totdat Romy zich meldde om ook te gaan lopen en zij wilde dit wel met Gioya gaan doen.
Dus werd er getraind in weer en wind. Beginnend met korte stukjes want wellicht werden ze helemaal niet ingeloot. Maar toen dit wel gebeurde werd er al snel begonnen aan de lange stukken. Zo hebben ze al heel wat kilometers gemaakt in de provincie. Hebben ze een heleboel ijsjes op onderweg. Maakten ze samen vele maffe filmpjes, en hebben ze elkaar beter leren kennen. En na het schoolkamp en het scoutingkamp is het dan morgen zover. Ze gaat ons weer verlaten en nu voor de Vierdaagse. Dus hebben we net samen alle spullen gepakt die mee moeten. En begin ik eindelijk door het nonchelante pubergedrag wat zenuwen te herkennen. Die zenuwen zijn heel normaal want het is natuurlijk iets heel nieuws en spannends waar ze aan gaat beginnen. Maar moppie het wordt iets wat je nooit meer zult vergeten en ik weet zeker dat het vast allemaal wel goed gaat komen.
Morgen gaat papa mee voor de aanmelding op het Wedren en daarna gaat ze naar het studentenhuis waar ze slapen. En dan gaat het vanaf dinsdag allemaal voor ze beginnen. De eerste dag zullen ze het met veel support van buitenaf moeten doen. Maar zo'n eerste dagje doen ze het vast heel goed. Vanaf woensdag zullen wij elke dag een plekje langs de route bemachtigen om ze live wat mental support te geven. Want uit ervaring weet ik dat dit heel fijn kan zijn.
En ik weet zeker dat het een geweldige ervaring gaat worden voor ze. Ik hoop dat ze niet te veel last krijgen van hun voeten of blessures. En dat ze zullen genieten van alles wat ze zien en meemaken, want dat het een hele ervaring gaat worden dat is zeker. Dames zet hem op en ik wacht op de eerste filmpjes van jullie!!!
De dames zijn te volgen via de 4Follower app. Het loopnummer van Gioya is 40T652. Daarnaast zullen ze van de week ook te volgen zijn en filmpjes plaatsen op hun eigen facebooksite Nijmeegse vierdaagse YOLOsquad 2017
zondag 16 juli 2017
vrijdag 7 juli 2017
Loslaten
Na een jaar voorbereiding en voor genieten is het morgen dan zover, onze kinderen gaan op kamp. Dat betekent voor deze Drakenmama weer een stukje loslaten.
Al sinds zijn zevende zit onze oudste draak op scouting. En meneer ging toen ook meteen op scoutingkamp. Doodeng vond ik het, maar ik had er ook alle vertrouwen in dat het wel goed zou komen. En dat kwam het natuurlijk ook. Ook de jaren daarna ging hij mee op scoutingkamp en ging hij zelfs een paar keer hiken terug naar huis. Zijn zusje en broertje belandden ook bij de scouting en gingen dus mee op kamp. En het gevoel dat ik het in het begin zo eng en spannend vond werd later vervangen voor een gevoel van vertrouwen. De kinderen slapen een aantal keer per jaar op de scouting. En tijdens die weekenden worden ze losgelaten door de geweldige leiding en mogen ze groeien naar zelfstandigheid.
Daar waar je de eerste jaren in een kamphuis slaapt, de boodschappen gedaan worden en er eten gekookt wordt. Wordt er een paar jaar later van je verwacht dat je zelf een tent opzet en eten kookt. Iets wat mij enorm heeft geholpen de kinderen thuis ook zelfstandig te maken. Als ze het daar kunnen, mogen en doen dan kunnen ze dat thuis natuurlijk ook. En bij de oudste pubers moeten ze alles zelf doen. Van de kamplocatie uitzoeken, tot regelen dat je er komt. Het eten verzorgen tot de activiteiten uit kiezen en betalen. Nou dan blijkt dus dat meneer echt al veel meer kan dan ik vermoedde. Het is goed dat ik dat nu weet hihi...
De oudste is nu zelfs leiding over de jongste draak hier in huis. Dus hij gaat morgen mee om hun kamp te begeleiden. Dat betekent dat er morgen drie kinderen hier op kamp gaan. En onze oudste zelfs een week later nog een keer een week met zijn eigen groep.
Ondanks dat de voorbereiding en het pakken dit keer een hoop stress opleverde bij iedereen staat nu alles gepakt en bezakt klaar om morgen mee te nemen. En wens ik al onze kids een hele gave week met elkaar. Maak vrienden, heb plezier, zorg ervoor dat je groeit, doe geen dingen die ik ook niet zou doen, of juist wel, controleer jezelf en anderen op teken, wordt smerig en laat ons bovenal trots op jullie zijn!
Deze Drakenmama zal morgen met een zonnebril bij de bus staan, want ook ik vind loslaten nog steeds erg moeilijk. Maar ik weet dat dit het beste is voor onze kids en weet dat ze hierdoor gaan groeien en zelfstandig worden.
Al sinds zijn zevende zit onze oudste draak op scouting. En meneer ging toen ook meteen op scoutingkamp. Doodeng vond ik het, maar ik had er ook alle vertrouwen in dat het wel goed zou komen. En dat kwam het natuurlijk ook. Ook de jaren daarna ging hij mee op scoutingkamp en ging hij zelfs een paar keer hiken terug naar huis. Zijn zusje en broertje belandden ook bij de scouting en gingen dus mee op kamp. En het gevoel dat ik het in het begin zo eng en spannend vond werd later vervangen voor een gevoel van vertrouwen. De kinderen slapen een aantal keer per jaar op de scouting. En tijdens die weekenden worden ze losgelaten door de geweldige leiding en mogen ze groeien naar zelfstandigheid.
Daar waar je de eerste jaren in een kamphuis slaapt, de boodschappen gedaan worden en er eten gekookt wordt. Wordt er een paar jaar later van je verwacht dat je zelf een tent opzet en eten kookt. Iets wat mij enorm heeft geholpen de kinderen thuis ook zelfstandig te maken. Als ze het daar kunnen, mogen en doen dan kunnen ze dat thuis natuurlijk ook. En bij de oudste pubers moeten ze alles zelf doen. Van de kamplocatie uitzoeken, tot regelen dat je er komt. Het eten verzorgen tot de activiteiten uit kiezen en betalen. Nou dan blijkt dus dat meneer echt al veel meer kan dan ik vermoedde. Het is goed dat ik dat nu weet hihi...
De oudste is nu zelfs leiding over de jongste draak hier in huis. Dus hij gaat morgen mee om hun kamp te begeleiden. Dat betekent dat er morgen drie kinderen hier op kamp gaan. En onze oudste zelfs een week later nog een keer een week met zijn eigen groep.
Ondanks dat de voorbereiding en het pakken dit keer een hoop stress opleverde bij iedereen staat nu alles gepakt en bezakt klaar om morgen mee te nemen. En wens ik al onze kids een hele gave week met elkaar. Maak vrienden, heb plezier, zorg ervoor dat je groeit, doe geen dingen die ik ook niet zou doen, of juist wel, controleer jezelf en anderen op teken, wordt smerig en laat ons bovenal trots op jullie zijn!
Deze Drakenmama zal morgen met een zonnebril bij de bus staan, want ook ik vind loslaten nog steeds erg moeilijk. Maar ik weet dat dit het beste is voor onze kids en weet dat ze hierdoor gaan groeien en zelfstandig worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)