En toen was 2019 alweer bijna voorbij...

Het jaar loopt alweer bijna op zijn einde dus hoog tijd voor een jaaroverzicht. Dit jaar waren er verschillende hoogte en dieptepunten in het leven van deze Drakenmama. Ik ga proberen terug te blikken op een aantal van deze punten. Mijn blogs van het afgelopen jaar stonden voornamelijk in het teken van de zorg om onze kinderen en mijn afvaltraject wat ik dit jaar gestart ben. Ik vind het fijn om dit soort onderwerpen met jullie te delen en kijk altijd uit naar jullie reacties. Door deze reacties wordt ik soms met mijn neus op de feiten gedrukt of iemand laat mij met andere ogen naar een probleem kijken. En dat kan heel verhelderend werken.
Die blogs zijn natuurlijk heel leuk maar hoe ging het nou eigenlijk echt met mij het afgelopen jaar? Mijn leven, mijn gezondheid, onze kids .....een terugblik op een bewogen jaar.

Onze kinderen (die ik sinds dit jaar geen draken meer mag noemen in mijn blogs)
Het leven met drie kinderen die steeds ouder worden zou, naar verwachting, steeds makkelijker moeten worden. Maar zo voelt het nog niet echt. Je merkt gelukkig echt wel dat ze zelfstandiger worden maar nog zeker niet alles zelf kunnen of mogen. Maar wat een oud-collega altijd tegen mij zei: "Kleine kinderen, kleine problemen. Grote kinderen, grote problemen". Ik hoopte dit nooit toe te hoeven geven. Maar ze had gelijk, dat is dus echt waar. Waar ik mij een paar jaar geleden nog druk kon maken over hoe ik mijn kinderen op tijd bij het sporten kreeg. Of hoe ik mijn kinderen uit elkaar moest krijgen als zij weer eens ruzie hadden. Tegenwoordig maak ik mij druk over kinderen die 's nachts, over beter gezegd 's ochtends nog niet thuis zijn. Dronken op een fiets zitten. Drinken terwijl het wettelijk (nog) niet is toegestaan. Maar ook over wie er fikkie heeft gestookt in het toilet. Dit alles zorgt ervoor dat ik regelmatig bij de Kruidvat te vinden ben om een nieuw pakje verf te halen om al die grijze haren die ik van ze krijg snel weer weg te werken. En dat gaat me steeds beter af. Natuurlijk geniet ik ook enorm van de kinderen hoor. Zo is het steeds leuker om met de oudste twee te overleggen en te discussiëren. En helpen zij onze jongste geregeld met huiswerk. Daarnaast is het heerlijk om te zien hoe Maxim zich ontwikkeld met basketballen en hij hier zo van geniet.

Hoogtepunten van dit jaar
Deze hebben ook voornamelijk met de kinderen te maken. Vooral Gioya heeft dit jaar een hoop hoogtepunten gehad. Zo leerde zij haar vriendje Jur kennen. Een leuke jongen uit Utrecht die heerlijk in onze familie past. Slaagden zij en Jur voor hun examen en hadden gala op school. Vertrok zij na haar examen naar Tsjechië om daar vakantiewerk te gaan doen en begon zij in september aan een nieuwe opleiding. Ik denk dat zij ook echt wel terugkijkt op een leuk en spannend jaar. Diémo had afgelopen jaar een tussenjaar maar heeft in die tijd flink gewerkt bij McDonalds en loopt daar nu rond als manager. Dat laat dus wel zien dat hij beschikt over een hoop kwaliteiten. En hij is zich gaan voorbereiden op zijn reis naar Thailand die steeds dichterbij komt. Het plan is dat hij daar gaat nadenken over wat hij precies wil met zijn leven. Dus wij zijn erg benieuwd wat Thailand naast al dat moois nog meer kan betekenen voor hem. Maxim had ook best een goed jaar. Hij werd dit jaar getest en daarmee zijn ze nu eindelijk op school mee aan de slag. Stapte over van basketbalvereniging en maakt grote stappen in het basketballen. En mag binnenkort mee naar een toernooi in Zweden.

Vakantie
Afgelopen jaar hebben we mogen genieten van een een heel bijzonder weekje Frankrijk. Het was wel wennen met één kind op vakantie in plaats van drie, maar we hebben enorm genoten. En volgend jaar gaan we Gioya opzoeken in Tsjechië. Want ja ze gaat weer vakantiewerk doen daar. Samen met een hele leuke vriendin. Aankomend jaar dus geen zes weken zonder Gioya, maar gaan we haar lekker opzoeken!

Mijn gezondheid en stress
Afgelopen jaar ben ik via de huisarts bij een GLI coach terecht gekomen om te kijken of zij mij verder kon helpen met afvallen en beter voor mezelf te zorgen. Hierbij ben ik mijzelf enorm tegen gekomen. Door de gesprekken die daar gevoerd werden kwam ik erachter dat mijn gedachtes niet altijd zo positief waren. En komen de zinnen als: Ik moet....., en ik ben niet goed genoeg steeds weer terug in mijn hoofd. Omdat dit een reden zou kunnen zijn dat het afvallen niet zo lekker gaat heb ik besloten hier wat mee te gaan doen. Momenteel krijg ik begeleiding om die zinnen in mijn hoofd uit te werken en een beetje te relativeren. Ik hoop door dit "probleem" op te lossen ik mezelf wat makkelijker kan accepteren en weer wat meer schijt aan de rest krijg. Uiteindelijk gaat het erom dat ik mezelf weer leuk ga vinden, van mezelf ga houden en niet doe wat anderen van mij verwachten of willen. Want daar wordt ik dus niet echt vrolijk van. We blijven lekker positef en gaan ervan uit dat dit in 2020 ook echt goed gaat komen.

Vrienden
Dit jaar onderging mijn beste vriendin een spannende operatie. Ik ben superblij voor haar dat het gelukt is. En ik ben nog blijer dat ze geen ernstige complicaties heeft gekregen. Haar doel was van de medicatie af te komen en dat is haar (bijna) gelukt. Ik ben zo trots op haar hoe zij dit allemaal aangepakt heeft en mee omgaat.
Daarnaast ben ik enorm trots op onze vriendengroep. En wat hebben zij veel voor ons gedaan het afgelopen jaar. Vrienden die ons door dik en dun steunen. Meedenken over beslissingen die genomen moeten worden. Vrienden die vast wel eens een oordeel over het één en ander hebben maar ons nooit veroordelen. Dat zijn vrienden! Binnenkort hebben we een nieuwjaarsborrel bij ons en zullen we deze vrienden bedanken voor alles wat zij doen!

Vooruitblik op 2020
Ik ga door met mijn afvaltraject. En hoop dat ik door de extra begeleiding die ik krijg weer wat positiever en niet zo gestrest in het leven sta. Dat ik mezelf weer vind en er weer sta! En als ik daardoor wat af ga vallen is het helemaal leuk. En zo niet dan moet ik mezelf leren accepteren zoals ik ben! Gaan we weer genieten van een mooi voetbalfeest op de boerderij, want Nederland is na zes jaar eindelijk weer eens van de partij op het EK.
Zullen we, net als voorgaande jaren, op blijven moeten komen voor Maxim. Zodat ze op school het beste uit hem blijven halen. Ook zullen wij in 2020 weer zorgen krijgen om onze kinderen die langzaam hun eigen pad gaan bewandelen. Maar iets in mij zegt dat er iemand op een mooie wolk ergens daarboven over ze waakt en zorgt dat ze altijd weer heelhuids thuis zullen komen.

Lieve lezers, bedankt dat jullie mijn verhalen lezen en ik hoop dat jullie dat zullen blijven doen. Daarnaast wil ik jullie allemaal leuke dagen toewensen. Kijk uit met vuurwerk en heel veel geluk en liefde toegewenst voor 2020!

Black out en kut roepen in de kerk...ik keur het goed!

Ik heb de periode voor kerst nooit leuk gevonden. Je bent druk met van alles en nog wat en o ja er moet ook nog gewerkt worden. Met de komst van de kinderen werd deze periode nog drukker want er werd natuurlijk ook kerst op school en later op de scouting gevierd. Dus helpt deze Drakenmama al vele jaren met het optuigen van de kerstbomen op school. Loop ik mee naar de kerkdienst, heb ik vele baksels gemaakt voor verschillende kerstdiners en probeerde ik er altijd voor te zorgen dat de kinderen op hun kerst best op school verschenen.

De oudste vond alles prima en ging netjes gekleed met zijn hapjes naar school, had een leuk kerstdiner en daarmee was het klaar. Bij nummer twee werd het allemaal wat uitgebreider. Zij wilde natuurlijk het pronkstuk van de klas zijn. Dus zat deze mama hier 's middags nagels te lakken, haren te krullen, glitters te spuiten en de nieuwe outfit nog te strijken. Wat een stress kan een kind hebben over zo'n kerstdiner. Ik was dus ook erg blij dat zij naar de middelbare school ging en dit zelf allemaal ging regelen. Nummer drie is een jongen dus die laatste jaren kerst met hem op de basisschool zouden een makkie worden. Nou niet dus!

Dit heerlijke ventje kan dus niet zo goed tegen nieuwe dingen en spannende gebeurtenissen wat ervoor zorgt dat hij in deze periode volledig in de stress kan schieten. Deze normaal stoere vent veranderd op zo'n moment in een onzeker jongetje wat vaak van gekkigheid niet meer weet wat hij moet doen. En dan vaak nog stoerder gaat doen wat helaas niet in altijd zijn voordeel is. Iedereen die hem kent prikt hier wel doorheen, maar "vreemden" begrijpen er niks van en zien hem dus als een "vervelende" jongen.
Waren wij net blij dat Sinterklaas niet meer zo'n ding was krijgen we dit!
Hoe dichterbij het komt hoe erger het wordt. Stress om zijn kleding, stress om de hapjes, om wie er naast hem zit tijdens het kerstdiner en of we echt wel aanwezig zijn tijdens de kerstborrel op school. Deze hele grote jongen met zo'n klein hartje zit zichzelf enorm in de weg. En als klap op de vuurpijl bedacht de meester ook nog dat het leuk was als hij een stukje ging voorlezen in de kerk...
Dus kwam hij net als een aantal andere kinderen van de school thuis met een briefje met vier regels die hij voor moest lezen tijdens de kerstviering van school. Hij heeft geoefend op de tekst, heeft het uit zijn hoofd geleerd en heeft zelfs geoefend met het rustig en duidelijk uitspreken van de tekst. Hij wist de tekst en kon het thuis duidelijk voordragen. Ja hè, nou dag mam tot straks! Dag jongen. En weg is de stress. En al lachend loopt hij hand in hand met een kleuter terug naar school. Hopen dat de stress voor het kerstdiner vanavond mee zal vallen.