Ik mis ze nu al...

De eerste week van de zomervakantie gaan onze kinderen op scoutingkamp. Dit gaat nu al 13 jaar zo.

Het eerste jaar bij de oudste vonden wij dit erg spannend en hoopten wij dat hij weer levend terug zou komen na een week. En dat gebeurde gelukkig. Wel met een flinke messnede in zijn hand. Maar hij was niet doodgebloed, was roetzwart en had enorm genoten. In de loop van de jaren werd het afscheid nemen makkelijker. Voor de kinderen, maar zeker ook voor ons. Je went eraan. En als je ziet dat je kind het zo naar zijn zin heeft en vol verhalen terug komt. Dan is het alles meer dan waard.

Toen uiteindelijk alle drie de kinderen op scouting zaten betekende dit dus dat ze alle drie de eerste week weg zijn. Best gek hoor zo'n leeg huis zonder kinderen. Maar ook dit went. En het is maar een weekje. Bij het afscheid staan wij echt te genieten van alle ouders die daar voor het eerst staan en hun kroest nog echt gaan missen. Dat gevoel is bij ons in de loop van de jaren wel wat veranderd. Wij weten namelijk dat ze levend terugkomen en hebben genoten. Dus zodra de bus de hoek om is doen wij een vreugdedansje en begint ons weekje waar wij zo naar uit hebben gekeken.

Een week geen kinderen in huis betekent een week lang geen geplunderde koelkast, geen gezeur om het eten wat niet in de smaak valt en geen pfffff als ik wat vraag. Geen rondslingerende tassen, jassen, onderbroeken, condooms, stukken pizza, resten noedels in een bakje, geen bak ijs net voor het eten of vette midnightsnacks. Geen overvolle wasmanden, drie wassen op een dag en geen Mam! is mijn broek al schoon? Geen lege shampooflessen onder de douche, eieren misgrijpen omdat ze echt honger hadden na een avondje stappen en geen kinderen die tot vier uur 's middags op bed liggen.

NEE ECHT IK MIS ZE NU AL!!!!

Online oudergesprek

Na de quarantainetijd zijn de basisschoolkinderen langzaam weer naar school gegaan. Eerst een paar dagen per week met een half klasje. Maar nu zitten ze alweer een paar weken een volledige week met de hele klas op school.

Nog drie weken en dan is het vakantie. Dat betekend dat er voor alle kinderen nog een rapport aan zit te komen. Wij kregen van school al te horen dat dit rapport er anders uit zal zien dan anders. En dat lijkt me niet meer dan logisch, want de kinderen hebben bijna de hele periode thuisonderwijs gehad.
Deze week waren de oudergesprekken met school. En dit was ook anders dan dat we gewend waren. Wij hadden een online oudergesprek met de meester.
Tijdens dit gesprek liet hij zien dat Maxim, een enorme groei doorgemaakt had tijdens het thuisonderwijs en dat dit zich nu weer een beetje stabiliseerde. Ik legde uit dat dat niet zo gek is met één op één onderwijs en veel minder afleiding. De meester gaf aan dat dit inderdaad voor Maxim heel erg goed is geweest. Vanwege Corona krijgt deze klas pas na de zomer het voorlopig advies in plaats van in april of mei. Ik gaf aan dat dit voor ons niet zo belangrijk is, want ondanks dat Maxim een enorme groei heeft laten zien houden wij ons bij ons besluit. Maxim gaat VMBO doen, ook als de uitslag eventueel Havo zal zijn dan nog gaan wij hem daar niet naar toe sturen.
Tja na twee kinderen op de middelbare school weten we ongeveer wel hoe die jaren gaan verlopen en wat er met een kind gebeurt. Wij willen dat Maxim deze jaren goed doorloopt, zichzelf ontwikkeld en een leuk jong wordt die het naar zijn zin heeft op school. En daarnaast geniet van zijn vrienden en zijn sport. Andere ouders kunnen daar heel anders over denken en dat is ook goed. Maar wij weten zeker dat dit voor Maxim het beste zal zijn. En mocht er nou in die vier jaar middelbare school toch ergens een kwartje vallen dan kan meneer altijd nog naar de Havo. Of via het MBO naar HBO. Wat hij ook doet het komt allemaal wel goed.

De meester, die in zijn laatste schooljaar zit, gaf aan dat wij Maxim erg goed kennen en zegt ook te denken dat wij een goede keuze maken voor hem. Het was een kort ouder gesprekje waarin wij de bevestiging kregen dat we op de goede weg zijn met Maxim. Altijd fijn om te horen toch?