Ben ik nu een slechte moeder?

De jongste draak in huis is ziek. Van het weekend had hij al wat vage klachten en zondagavond had meneer hoge koorts. Dit betekent natuurlijk dat hij maandag niet naar school kon. Gelukkig was ik vrij en ik moet eerlijk bekennen dat ik het stiekem ook wel een beetje leuk vond dat hij dan een dagje thuis bleef. Lekker onder een kleedje op de bank en hem lekker vertroetelen. Met een druk gezin en twee van die grote kids boven hem schiet dat er nog weleens bij in. Maar dat dagje loopt toch altijd anders dan de rooskleurige versie die ik in mijn hoofd heb. uiteindelijk heeft meneer de hele ochtend op de bank gelegen. Vertroetelen was er niet bij, alleen hier en daar wat drinken of eten proberen naar binnen te krijgen. 's Middags heeft hij heel lang geslapen en later op de dag lag hij weer met zijn kleedje op de bank. Ik heb gisteren dus maar lopen poetsen in plaats van hem te verwennen. Eén voordeel, mijn huis is schoon. Maar nu begint de onrust te komen. Dag twee is aangebroken en ons draakje heeft nog steeds koorts. Dat betekent nog maar een dagje thuis houden. Ik werk in de zorg en volgens mij is dat ook echt voor mij weggelegd om mensen te verzorgen. Maar dit mannetje kan ik niet verzorgen want die wil niets! En dan zit ik hier maar te zitten, me te vervelen en hopen dat hij snel roept om iets. Maakt niet uit wat! Ik kan gewoon niet goed tegen het stilzitten. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind het heel sneu dat hij ziek is en natuurlijk ben ik er voor hem. Maar wat zal ik weer blij zijn als alles weer normaal is en hij weer lekker vrolijk naar school kan gaan. Ben ik nu een slechte moeder omdat ik zo denk?