Zo'n zes jaar geleden kwam er voor de grote vakantie een nieuw jongetje in de klas van Maxim wennen. Een klein maar goed gebekt jochie Kyano genaamd. Vanaf dag 1 had Maxim een klik met hem. Ik begreep eerst niet waarom, hij was namelijk twee koppen kleiner dan Maxim en was veel rustiger. En dat terwijl Maxim op dat moment echt een stuiterballetje was. Maar ik ben er ondertussen wel achter dat dat echte vriendschap niet in de weg staat. Ze speelden veel samen en kwamen uiteindelijk ook samen in een basketbalteam. In de periode dat de broer van Kyano erg ziek was hadden die mannen aan één blik genoeg. Het was soms gewoon bizar om te zien dat Maxim 's ochtends op het schoolplein een arm om Kyano heen sloeg en zonder iets te zeggen toch genoeg zei. Ik keek dan z'n moeder aan om te kijken of er iets speelde thuis, wat helaas vaak het geval was. Die twee voelden elkaar gewoon aan. Waar Maxim staat te stuiteren zorgt Kyano juist voor wat rust. Waar Maxim iets doet zonder na te denken, zorgt Kyano er vaak voor dat er geen domme dingen worden gedaan. Echt grappig om te zien. Nadat Kyano is blijven zitten is het contact iets minder geworden, maar ze blijven elkaar opzoeken en weten elkaar altijd te vinden. Na het overlijden van Justin hebben die twee ook bijzondere gesprekken gehad. Achteraf baal ik gewoon dat ik het niet gefilmd heb, dat was echt goud waard.
Sinds een paar maanden zitten ze samen in het talententeam bij de basketbal waar ze enorm van genieten. Ik hoop dat ze samen nog een hoop mooie avonturen gaan beleven. Want zo'n vriendschap is niet voor even maar voor een heel leven. En ik volg jullie maar wat graag. Al is het alleen maar om te zien of die grote vriendschapstattoeage op jullie ruggen waar jullie het over hebben er ooit komt...hihi
Lieve Kyano of bonuszoon,
Ik hoop dat je een geweldige verjaardag hebt op dat voor jullie zo bijzondere eiland. Geniet er maar lekker van.
Maxim kan niet wachten tot je terug bent en wij eigenlijk stiekem ook niet...
En onthoud dat je altijd welkom bent hier.
Dikke knuffel van mij, je bonusmoeder zoals je me noemt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten