Vandaag, op de nationale broer en zussendag, wil ik ook even wat extra aandacht aan mijn zussen besteden.
Ik heb twee zussen. Dit betekende voor mijn vader dus een huis vol vrouwen, maar volgens mij vond hij dat helemaal niet erg hoor. Mijn ene zus is drie jaar ouder dan mij en mijn andere zus is zeven jaar jonger. Vroeger waren we echte zussen. We konden niet met maar ook niet zonder elkaar. Van de optredens iedere zondag in onze mooiste kleding met ma's lange laarzen, tot het bij elkaar in bed slapen omdat zuslief weer eens bang was. Het spelen met elkaar, en het vooral niet spelen met elkaar. Van het delen van elkaars kledingkast tot het elkaar in de haren vliegen omdat jouw kledingstuk vies in de kast hing. Met mijn jongste zusje had ik eerst een andere band omdat zij een stuk jonger was. Zij was negen toen ik David tegenkwam. Maar gaandeweg werd zij ouder, en wijzer, en konden ook wij niet meer zonder elkaar. Nu we alledrie moeder zijn begrijpen we elkaar nog beter en hangen we geregeld met elkaar aan de telefoon om bij te kletsen of om onze "problemen" even te bespreken. En dan hebben wij ook nog eens het grote geluk dat onze mannen en kinderen het ook erg goed met elkaar kunnen vinden. Dat hebben we getroffen. Ook in de bijzondere periode voor het overlijden van onze moeder hebben wij zoveel gedeeld. Gelachen, gehuild, gediscussieerd, spelletjes gedaan en ruzie gemaakt. Want ook hier gold weer die regel...we kunnen niet (te lang) met en zonder elkaar.
Meiden van uit de grond van mijn hart wil ik jullie zeggen dat jullie toppers zijn die er altijd voor me zijn als ik ze nodig heb! En nog 11 nachtjes.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten