Morgen is het zover. De inschrijvingen van de 100ste Vierdaagse beginnen. Hier zijn veel regels aan verbonden en je mag dus niet zomaar meedoen. Ik voldoe aan al deze regels. En na mijn eerste Vierdaagse werd het mijn doel door te gaan tot en met die 100ste wat mijn vijfde keer zou zijn. Dit zou mij weer een medaille opleveren i.p.v. een speldje. Na de 100ste zou ik echt stoppen.
Vorig jaar na binnenkomst twijfelde ik al of ik nog wel een keer moest gaan lopen, maar iedereen wist me wel weer over te halen. Nu begint de inschrijving en weet ik bijna zeker dat ik niet mee ga doen.....
Ik loop namelijk nog steeds met een blessure. In het dagelijks leven os daar prima mee te leven maar wat gebeurt er na het lopen van de Vierdaagse? Mijn man raadt het echt af. Ik weet dat het niet heel slim is....maar hier komt meer bij kijken. Vier jaar uitgelopen om er die 100ste bij te zijn. Die 100ste wat één groot feest gaat worden. Die 100ste wat wel heel speciaal is en waarover je later kunt zeggen:"Daar was ik bij".
Wat kunnen je verstand en je gevoel toch botsen. Ik weet ook wel wat wijsheid is, maar mijn gevoel overheerst heel erg. Gelukkig kan ik me tot 1 april inschrijven......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten