Verjaardagstress

Nog een maand en dan wordt ons jongste draakje alweer zeven jaar. Dus ben ik al langzaam met de voorbereidingen begonnen en moeten er keuzes gemaakt gaan worden. En dat zorgt voor stress. Ja verjaardagstress.

Er moet natuurlijk getrakteerd worden op school. Wat gaan we trakteren? Wat wil mijn kind? En wat wil ik? Ik wil graag iets wat niet te veel kost, wat eenvoudig te maken is maar wat er wel superleuk uitziet natuurlijk. Houden we dit jaar wel of geen rekening met alle allergieën in de klas of laten we hen iets uit hun eigen trommeltje kiezen. Ik ben nu alvast het internet aan het afspeuren om leuke ideeën op te doen, maar tot nu toe is er pas één goedgekeurd. En die vind ik stiekem te veel werk.

Dan het kinderfeestje. Wie nodigt hij uit? Wel of geen meisjes? Want hierdoor zou de inhoud van het feestje weleens anders kunnen worden. Hoeveel kinderen komen er? Vieren we het thuis of gaan we op pad met al die heerlijke stuiterballen. Gaan we zwemmen? Maar heeft iedereen dan wel een zwemdiploma? En op wat voor dag is het handig...woensdagmiddag of toch maar een weekenddag opofferen en het op zaterdag doen?

En dan niet te vergeten zijn verjaardagsfeest voor de familie. Hij is jarig op maandag. Vroeger vierden wij onze verjaardag gewoon op de dag dat we jarig waren en iedereen kwam langs. Tegenwoordig werkt iedereen en is dat dus eigenlijk geen optie meer. Maar wanneer vieren we het dan? In het weekend ervoor is het altijd puzzelen met de verjaardag van oma en het weekend erna wordt zijn neefje zeven. Gaan we zelf een mooie taart maken of laten we zijn tante een echte kindertaart maken. Die keuze is al gemaakt. Meneer wilde liever niet dat ik de taart maakte.... Wat voor cadeautjes gaat hij vragen en wat gaan wij geven? Het is niet echt een speelkind en hij heeft natuurlijk met Sinterklaas en kerst ook al het nodige gekregen. En het liefste wil meneer een Starwars zwaard van bijna 100 euro of een nieuwe gitaar. Maar dat durf ik al helemaal niet aan de visite te vragen. Maar allemaal nieuwe prulletjes die meteen weer de lade in verdwijnen heb ik ook niet zo'n zin in.

Toch is het wel bijzonder dat ik naast al die stress die een verjaardag oplevert ook nog kan genieten. Voorgenieten noemen ze dat hè.
Hoe leuk is het om strakjes (stiekem), de avond voor zijn verjaardag, het huis te versieren met ballonnen en met slingers. En dan dat gezichtje te zien als ons huis ineens veranderd is in een feestlocatie. Hoe cool is het dat hij straks staat te stralen op de tafel op school als hij toegezongen wordt door de klas en iets leuks kan trakteren. Hoe zal hij glunderen als hij de cadeaus uitpakt. En hoe lekker zal hij smullen van die geweldige marsepeinen taart die zijn tante voor hem maakt. En dan natuurlijk het kinderfeestje waar hij in het middelpunt staat en mag vertellen wat hij gaat doen. En waar hij dan voor een dag de bink van de klas is.

Het geeft wat stress, maar je krijgt er ook zoveel moois voor terug... heerlijk cliché, maar het is echt zo!