Het jaar 2020, een bijzonder jaar om op terug te blikken.

Wat begon als een heerlijk jaar. Een jaar met een rond getal. Eindigde minder leuk. Het jaar 2020 stond in het teken van het Coronavirus. Het jaar begon fijn. Diémo zou naar Thailand gaan en op zoek gaan naar wat hij verder wilde met zijn leven. Maar tijdens zijn reis kwamen de berichten uit China over een virus wat zich daar snel verspreidde. Het was fijn dat hij net voor de grote uitbraak terug was. Want vanaf maart verspreidde het virus zich snel en werd het een pandemie. Een pandemie wat er mede voor zorgde dat Nederland in intelligente lockdown ging. In april zat iedereen thuis. Nederland moest thuiswerken en de scholen gingen dicht. Dit heeft wel voor de nodige stress in huis gezorgd. Want ons werk buitenshuis ging gewoon door. Dus 's ochtends was ik juf, daarna hoofd leeg maken en op de fiets naar het werk om een avonddienst te draaien. Een pittige tijd maar het was niet anders. In mei werd Gioya 17. Je wilt het voor haar vieren, maar wat is mogelijk. We kozen ervoor om haar feest de hele dag te vieren en mensen in fases te laten komen. Het was heerlijk weer dus dat ging super. Langzaam aan namen de besmettingen af en mochten de kinderen weer naar school. In juni werd eindelijk duidelijk waar iedereen zolang op zat te wachten. Wat kunnen en mogen we in de zomervakantie. En mogen we op vakantie. Toen werd dus duidelijk dat wij op vakantie zouden gaan naar Tsjechië, mits het land niet op rood zou gaan. Ook Gioya kon dus naar Tsjechië voor haar vakantiebaantje. Op dat moment heb ik nog wel even getwijfeld of we het moesten doen. Maar achteraf ben ik zo blij dat we het toch gedaan hebben. In juli stond het scoutingkamp gepland. Ook dat was anders dan normaal. Er werden mondkapjes gedragen. Er was, helaas voor Maxim, geen hike dit jaar. En er moest afstand gehouden worden met de leiding. En voor de oudere groepen ging het kamp niet eens door. Augustus gingen we lekker, samen met Jop, naar Tsjechië. Waar we heerlijk genoten hebben van een hele relaxte vakantie. En wat ben ik blij dat we dat toch gedaan hebben. Want toen wisten we nog niet dat er na de zomer nog heel veel besmettingen aan zouden komen en dat alle regels weer strak getrokken zouden worden. De laatste maanden van het jaar zijn echt voorbij gevlogen. De verjaardag van Diémo is niet gevierd. We mochten nergens meer heen. En ook afspreken met anderen werd niet echt makkelijk. Het was een saai najaar. En ook de feestdagen zullen niet worden zoals we gewend zijn. Geen lekkere familie Flodder bij elkaar. Maar klein intiem en in huisoutfit op de bank. Niet minder leuk trouwens hoor. Ook het grote feest waarmee we het jaar al jaren mee uitluidden zal helaas niet doorgaan. Maar ondanks alle ellende het afgelopen jaar heeft het jaar 2020 ook heel veel moois gebracht. Omdat we veel met z'n allen thuis waren hebben we ook veel mooie momenten gehad. Van lekker vuurtjes stoken in de tuin, slapen in de woonkamer tot met z'n allen puzzelen aan tafel en een gezellige intieme cadeautjesavond. We zijn enorm dankbaar dat wij het afgelopen jaar niet ziek zijn geweest. Dat wij mochten doorwerken. Dat ik, samen met mijn collega's, ervoor gezorgd hebben dat het werk gewoon door kon gaan. We diensten oplosten waar dat nodig was door zieken, en we nog steeds lol hebben met elkaar. Dat is denk ik het allerbelangrijkste. Met kerst ben ik één dag vrij en die dag gaan we optimaal genieten. Genieten omdat mijn vader er toch bij zal zijn. Genieten omdat Guus er voor het eerst bij is. Maar ook gewoon genieten van elkaar, de gezelligheid en gekkigheid. Voor het nieuwe jaar hebben we vele wensen. De grootste is denk ik wel dat er een einde komt aan het coronatijdperk. Dat we weer leuke dingen kunnen gaan ondernemen met familie en vrienden. Uitjes met de kinderen plannen, bbq's, strand, feestjes met vrienden. Dit gun ik voornamelijk de kinderen die er toch echt wel een beetje last van krijgen. Maar ook ik kan niet wachten tot het zover is. Ik wens al mijn familie en vrienden de beste wensen voor het nieuwe jaar en hoop dat we weer snel "gewoon" kunnen afspreken. Ik ben zo blij dat ik altijd op jullie kan rekenen. Jullie zijn toppers! Ook al mijn lieve, hardwerkende collega's wens ik het allerbeste. Zet hem op als je met kerst of Oud en Nieuw moet werken en heb het gezellig met elkaar. Op naar een prachtig 2021!!!

Wat een saaie gekke tijd...

We zitten midden in de tweede golf van Corona en ik merk dat ik al een hele lange tijd niets geschreven heb. Dat komt natuurlijk omdat we ook weinig beleven. Ik ben druk op het werk en als ik thuis ben kan ik weinig mijn eigen ding doen. De twee oudsten zijn meer thuis aan het werk dan op school dus we zitten elkaar geregeld in de weg.
Daarnaast ben ik al onze foto's en persoonlijke DVD's gaan digitaliseren. Veel werk, maar erg leuk om te doen.

We zitten dus veel thuis met z'n allen en dat zal voorlopig ook zo blijven. Weinig bezoek en niet op bezoek gaan. En dat terwijl kerst en Oud & Nieuw eraan komen. Hoe gaan we dat nu doen? Net als zoveel Nederlanders zijn ook wij aan het kijken hoe we het gaan doen met de feestdagen. De feestdagen die echt anders dan anders zullen zijn. Normaal gesproken gaan we naast mijn werk gezellig met mijn familie eten en gezellig samen zijn. Dat zit er dit jaar helaas niet in. Dus hebben we een alternatief programma. Kerstavond moet ik werken, dus die foute All you need is love nemen we op zodat we die de volgende ochtend kunnen kijken. Eerste kerstdag lekker thuis met hapjes, drankjes en ons hele gezin. Heerlijk coconnen in onze eigen bubbel. Spelletjes doen, kletspot erbij pakken en cadeautjes uitpakken die onder de kerstboom liggen. Lekker knus en cosy in je joggingpak op de bank. Heerlijk! Tweede kerstdag moet ik weer werken, dus een korte kerst dit jaar. Maar dat maakt niet uit, het is toch anders dan anders. En die ene dag zullen we optimaal genieten met z'n allen. En na de kerst op naar Oud & Nieuw. Oud & Nieuw die, zoals de afgelopen paar jaar, zou bestaan uit een heerlijk feest bij vrienden. Samen het nieuwe jaar in knallen. Maar helaas zal dat ook niet mogelijk zijn. Ook zal er dit jaar (bijna) geen vuurwerk zijn. Toch wel een raar idee na 44 jaar vuurwerk met Oud & Nieuw. Toch willen we knallend en feestend het nieuwe jaar in. Dus gaan we thuis zorgen voor hapjes, drankjes en karaoke... en kijken we vuur werk op tv. (lekker hard) Hihi wij zijn niet gek te krijgen hoor in deze saaie gekke tijd.

Groep 8

Daar lig je dan, na zes weken zomervakantie, te slapen op de bank. Je bent moe en hebt last van je oor. Morgen begin je aan je laatste schooljaar van de basisschool. Waar is de tijd toch gebleven? We gaan er samen een te gek jaar van maken. Een jaar dat begint met hapskamp en een waterweekend. Daarna gaan we langzaam overal afscheid van nemen. De laatste keer surprises maken, de laatste keer kerstdiner op school, laatste carnaval en natuurlijk de laatste keer Koningsspelen. Het jaar zal in juli eindigen met een eindfeest en een musical.

En natuurlijk gaat de vlag uit in juli...nooit meer naar de basisschool. Ik moet eerlijk bekennen dat wij er dan, na bijna 18 jaar continu basisschool, ook wel klaar mee zijn. Geen kastjes meer schoonmaken, geen kerstbomen optuigen, en toch maar weer meefietsen naar het bos omdat alle andere ouders niet kunnen. Geen discussies meer met juffen die jou niet begrijpen en niet op 10 minuten gesprek komen opdraven. Het lijkt me heerlijk!

Het wordt een pittig en vermoeiend jaar dus pak je rust nog maar even, je zult het hard nodig hebben.

Ik mis ze nu al...

De eerste week van de zomervakantie gaan onze kinderen op scoutingkamp. Dit gaat nu al 13 jaar zo.

Het eerste jaar bij de oudste vonden wij dit erg spannend en hoopten wij dat hij weer levend terug zou komen na een week. En dat gebeurde gelukkig. Wel met een flinke messnede in zijn hand. Maar hij was niet doodgebloed, was roetzwart en had enorm genoten. In de loop van de jaren werd het afscheid nemen makkelijker. Voor de kinderen, maar zeker ook voor ons. Je went eraan. En als je ziet dat je kind het zo naar zijn zin heeft en vol verhalen terug komt. Dan is het alles meer dan waard.

Toen uiteindelijk alle drie de kinderen op scouting zaten betekende dit dus dat ze alle drie de eerste week weg zijn. Best gek hoor zo'n leeg huis zonder kinderen. Maar ook dit went. En het is maar een weekje. Bij het afscheid staan wij echt te genieten van alle ouders die daar voor het eerst staan en hun kroest nog echt gaan missen. Dat gevoel is bij ons in de loop van de jaren wel wat veranderd. Wij weten namelijk dat ze levend terugkomen en hebben genoten. Dus zodra de bus de hoek om is doen wij een vreugdedansje en begint ons weekje waar wij zo naar uit hebben gekeken.

Een week geen kinderen in huis betekent een week lang geen geplunderde koelkast, geen gezeur om het eten wat niet in de smaak valt en geen pfffff als ik wat vraag. Geen rondslingerende tassen, jassen, onderbroeken, condooms, stukken pizza, resten noedels in een bakje, geen bak ijs net voor het eten of vette midnightsnacks. Geen overvolle wasmanden, drie wassen op een dag en geen Mam! is mijn broek al schoon? Geen lege shampooflessen onder de douche, eieren misgrijpen omdat ze echt honger hadden na een avondje stappen en geen kinderen die tot vier uur 's middags op bed liggen.

NEE ECHT IK MIS ZE NU AL!!!!

Online oudergesprek

Na de quarantainetijd zijn de basisschoolkinderen langzaam weer naar school gegaan. Eerst een paar dagen per week met een half klasje. Maar nu zitten ze alweer een paar weken een volledige week met de hele klas op school.

Nog drie weken en dan is het vakantie. Dat betekend dat er voor alle kinderen nog een rapport aan zit te komen. Wij kregen van school al te horen dat dit rapport er anders uit zal zien dan anders. En dat lijkt me niet meer dan logisch, want de kinderen hebben bijna de hele periode thuisonderwijs gehad.
Deze week waren de oudergesprekken met school. En dit was ook anders dan dat we gewend waren. Wij hadden een online oudergesprek met de meester.
Tijdens dit gesprek liet hij zien dat Maxim, een enorme groei doorgemaakt had tijdens het thuisonderwijs en dat dit zich nu weer een beetje stabiliseerde. Ik legde uit dat dat niet zo gek is met één op één onderwijs en veel minder afleiding. De meester gaf aan dat dit inderdaad voor Maxim heel erg goed is geweest. Vanwege Corona krijgt deze klas pas na de zomer het voorlopig advies in plaats van in april of mei. Ik gaf aan dat dit voor ons niet zo belangrijk is, want ondanks dat Maxim een enorme groei heeft laten zien houden wij ons bij ons besluit. Maxim gaat VMBO doen, ook als de uitslag eventueel Havo zal zijn dan nog gaan wij hem daar niet naar toe sturen.
Tja na twee kinderen op de middelbare school weten we ongeveer wel hoe die jaren gaan verlopen en wat er met een kind gebeurt. Wij willen dat Maxim deze jaren goed doorloopt, zichzelf ontwikkeld en een leuk jong wordt die het naar zijn zin heeft op school. En daarnaast geniet van zijn vrienden en zijn sport. Andere ouders kunnen daar heel anders over denken en dat is ook goed. Maar wij weten zeker dat dit voor Maxim het beste zal zijn. En mocht er nou in die vier jaar middelbare school toch ergens een kwartje vallen dan kan meneer altijd nog naar de Havo. Of via het MBO naar HBO. Wat hij ook doet het komt allemaal wel goed.

De meester, die in zijn laatste schooljaar zit, gaf aan dat wij Maxim erg goed kennen en zegt ook te denken dat wij een goede keuze maken voor hem. Het was een kort ouder gesprekje waarin wij de bevestiging kregen dat we op de goede weg zijn met Maxim. Altijd fijn om te horen toch?

#Lovemylife mama's

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog schreef. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik in en vooral na de lockdown de kleine beetjes tijd die ik voor mezelf had ook echt voor mezelf nodig had. En hierbij was bloggen niet het eerste wat bij me opkwam om te gaan doen.

Sinds ik social media heb deel ik geregeld foto's, filmpjes en schrijf ik af en toe een blog. Dit is iets wat de meeste mensen doen. Hun privéleven delen met een grote groep bekenden en onbekenden. Ik merk alleen steeds vaker dat ik me irriteer aan mensen die het op social media allemaal veel leuker laten lijken dan het in werkelijkheid is. Tuurlijk is het leuk om een ander te laten zien hoe het er bij jou aan toe gaat. Maar het kan toch niet waar zijn dat we met z'n allen standaard een filter over onze foto's gooien en een ander de ogen uit willen steken omdat het bij hen toch echt net iets leuker, mooier en gezelliger is dan bij een ander. De #Lovemylife mama's, iedereen kent ze wel toch?

Sorry hoor, ik heb een man, drie kinderen, een hond en een baan...nou mijn wereld is echt niet altijd rozegeur en maneschijn. En ja hoor ook ik heb hele leuke gezellige dagen die zeker herinnerd moeten worden. En die leg ik maar wat graag vast. Maar daarentegen heb ik ook weleens een schijtdag. Omdat ik geen zin heb om mijn bed uit te komen, de kinderen niet luisteren, meewerken, tegendraads of brutaal zijn, een hond die alleen maar poep eet tijdens het uitlaten of een man die appt dat hij wat later komt net als het eten op tafel staat. Maar juist dat is het echte leven toch. En waarom mag dat niet gedeeld worden. Want daar lijkt het op, dat dat niet gedeeld mag worden. En als je dat dan toch doet ben je een zeur of negatief persoon. Maar nee mensen, that's life!

Dus post eens een keer een foto van een huilend kind, aangebrand eten of een tiener met oortjes in en daardoor jouw vragen niet beantwoord. In plaats van alleen maar foto's van Jip leert fietsen, koekjes bakken met Janneke, knutselen met Doortje en naar de speeltuin met het hele gezin #Lovemylife.

Vandaag vertelde een collega van mij een verhaal over haar zoontje. Die zijn moeder na de zoveelste discussie zo zat was dat hij aan het knutselen sloeg. Even later zat hij buiten op de stoep met een zelfgemaakt bord waarop geschreven stond: Adopteer mij! Natuurlijk is dat op zo'n moment niet leuk, maar het is wel real life. Dat soort dingen moet je vastleggen voor later. En mag gewoon gedeeld worden hoor. Iedereen herkent toch zo'n moment dat je kind zich tegen jou keert. De eerste keer dat jouw kind jou een stomme moeder noemde kan iedereen zich nog herinneren, maar delen op social media doet niemand. Nee wat moet een ander er wel niet van denken? Maar die ander heeft dit dus ook!

Als we nu eens allemaal proberen om een klein beetje echtheid te laten zien aan al die bekenden en onbekenden in plaats van alleen maar die veel te mooie gemaakte nepwereld. Wie weet begrijpen we elkaar dan wat beter en voelen we ons niet die slechte partner of moeder omdat het bij de ander zoveel beter is.
Ik zal zelf als eerste een stap zetten om wat vaker real life foto's van mijn leven te delen. Wees gewaarschuwd, want met twee pubers en een puber in aantocht kan dat maffe beelden opleveren....

#Lovemylife #Lovemyreallife

Een maand in quarantaine

Een maand geleden moesten wij in intelligente quarantaine. Dit betekende dat scholen en de horeca dicht gingen, er geen bijeenkomsten meer plaats vonden en je 1,5 meter bij elkaar vandaan moest blijven. Dit is nu al een maand zo en gaat zeker nog een paar weken duren en wie weet nog wel langer.

Maar hoe gaat het nu na een maand in quarantaine?
Ik moet zeggen dat ik het, net als heel veel anderen, behoorlijk pittig vind. Omdat ik in een vitaal beroep werk blijf ik gewoon werken. Maar omdat dit niet altijd te combineren is met het schoolwerk van Maxim pas ik mijn rooster geregeld aan waardoor ik veel avonddiensten werk. Mijn favoriete dienst om te werken voor de patiënten omdat je wat meer tijd voor ze hebt, maar voor mij persoonlijk zijn dit diensten die mij letterlijk uitputten. Het zijn drukke diensten en voordat je op bed ligt en slaapt is het zo 1.00/1.30 uur. En dan wordt er wel van je verwacht dat je 's ochtends vroeg met die kleine weer achter de pc zit om aan school te werken. Dat schoolwerk is echt een dingetje. Sommige vakken gaan van een leien dakje, andere vakken zijn op zijn zachts gezegd een drama. Met flinke discussies, geschreeuw en gehuil als resultaat. Zo sneu om hem zo te zien. Ik vraag me dan echt af hoe dit in de klas gaat en hoe hij het daar aanpakt. Hem alleen laten zitten en het alleen laten doen was ook geen succes. Ook dan ging het op de één of andere reden weer mis. Omdat het vandaag weer een frustrerende ochtend was heb ik gezegd dat we stoppen. Maar dat wil hij eigenlijk ook niet want het moet af. Hij is nu aan het bijkomen en aan het ontspannen op de Nintendo en ik schrijf hier wat frustratie van me af voordat ik zo nog wat huishoudelijke taken moet doen. En tel langzaam af naar morgenmiddag en ik weer heerlijk alleen op de fiets naar Utrecht mag. Even alleen, even werken, even mijn eigen ding doen...nu pas merk ik hoe belangrijk dat voor mij is.

Naast school proberen we leuke dingen te verzinnen om te doen. Zo waren daar in het begin de puzzels. Maxim overzag de Jan van Haasteren puzzels niet. Dus nadat daar, door de rest van het gezin, een paar van gemaakt waren mocht hij er een paar uitzoeken die wat makkelijker waren. Ook bij deze puzzels kon hij het plezier van puzzelen niet ontdekken. Hij wilde kleuren en kleien. Hier had ik mijn bedenkingen bij, hij is tenslotte al 11. Maar prima als hij dat wilde mocht hij dat. Dus hup naar de winkel voor teken en kleispullen. Na twee gerechten te hebben gekleid kleide hij een piemel. Ach ja het kon niet uitblijven natuurlijk. Op dit moment bestaat zijn vocabulair uit veel schunnige woorden. Maar sinds de piemel ligt alles in een vergeten hoekje in de kast.
Slapen in de woonkamer was gezellig. Maar uiteindelijk sliep iedereen behalve Maxim en ik...
Gelukkig werd het lekker weer en kon meneer darten en skateboarden. Maar ook dat is na een uurtje al niet leuk meer of saai volgens meneer.
Wat hij het allerliefste doet is iets met een stekker. Tablet, Nintendo of telefoon. Iets waar ik zelf een gruwelijke hekel aan heb omdat de regels op dit moment zo anders zijn dan normaal. Hij mag nu één uur per dag op de Nintento. Hij zit dan stoïcijns voor de tv met een koptelefoon op te praten met vrienden. Woorden als pak hem, ik ga leaven, dit is echt onmogelijk, en oh mijn god hoor je dan luidkeels door mijn woonkamer. Nog maar te zwijgen over de gekke bekken die hij trekt als hij aanvalt. Maar goed ik accepteer het omdat alles nu anders is.

Ik weet dat er heel veel moeders zijn die ook zo thuis zitten en het verbaasd mij dat ik alleen maar schattige foto's en filmpjes voorbij zie komen. Kinderen die kleien, borduren, kaarten maken voor bejaarden en noem maar op. Aan de ene kant jaloersmakend, aan de andere kant geloof ik er geen snars van. Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben met een kind dat niet zit te verven, boetseren of te bakken. Begrijp me niet verkeerd hoor ik hou heel erg van mijn kinderen. En vooral de jongste is geweldig, juist omdat hij zo van de extremen is. Maar soms is het gewoon even niet zo leuk en ik vind dat je dat als moeder best wel eens mag laten zien of weten. We weten toch allemaal dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is.
Dus succes allemaal de komende weken!!!!


Namens een trotse moeder hier een foto van het kunstwerkje.

Het is lente...maar anders dan anders

Het is weer lente. Een seizoen waarin ik altijd zin krijg in van alles. Maar dit jaar is het anders. En dat alles komt door een virus wat ons land, Europa en de hele wereld in zijn grip heeft. Corona.

Het Coronavirus startte in China. Gelukkig een ver van ons bed show. Daar gebeuren veel gekke dingen zonder dat wij daar last van hebben dus het zal wel loslopen dacht ik. Het virus verspreidde zich snel, maar nog steeds dacht ik het valt allemaal wel mee. De wintersporters gingen op vakantie en kwamen terug met het virus. Nog steeds dacht deze nuchtere Hollander dat het allemaal wel mee zou vallen. Wij zijn een schoon land met een goede medische zorg. Het Corona is niet meer dan een vervelende griep dat overleven we vast wel. Gioya's vriendin raakte besmet en ging met haar gezin in quarantaine. Prima geregeld vond ik. We appten met haar en hoopten dat ze snel beter werd.
Toen begonnen de slechte berichten over de vele zieken en doden in het zuiden van Nederland en dat we ons voor moesten bereidden op het ergste. Er werden regels opgelegd door de minister president. Vooral het geen handen schudden was voor mij de regel waar ik erg aan moet wennen. Op mijn werk zie ik veel verschillende mensen en stel ik mij continu voor. Daarnaast feliciteer ik ook veel mensen. Maar ook dat begint te wennen. Gioya's vriendin werd beter en zou weer naar school mogen. Fijn voor haar want zij doet dit jaar examen. Maar helaas, op zondagavond werd besloten dat alle scholen dicht gingen. En om geen totale lockdown te krijgen dient iedereen zich aan de regels te houden. Dit blijkt nog niet zo makkelijk en vele gedragen zich zelf zo absurt dat er nog strakkere regels volgen. Bij mij is het ondertussen echt geland en ik houd er echt rekening mee. Op mijn werk heb ik te maken met een risicogroep en geregeld komen er patiënten op consult met mogelijk het Coronavirus, dus ik kan echt geen risico's nemen. En ik hoop dat iedereen er zo over denkt.
Dat de scholen dicht zijn betekent dat de kinderen thuis les krijgen. Gioya regelt dit allemaal zelf. Maar Maxim heeft echt hulp nodig. De eerste week was echt een drama. Ik heb net, als veel andere ouders, heel veel respect gekregen voor de leerkrachten. Maxim wilde niets, werd boos of gefrustreerd als iets niet lukte en liep weg. Nu, bijna twee weken later, gaat het langzaam aan een stukje beter. Ik vind het nog steeds een uitdaging. Maar hij weet nu ook dat er tegen vechten en weglopen geen zin heeft, want het moet toch af. Daarnaast heeft hij erg veel vrije tijd die opgevuld moet worden. Ook daar had hij erg veel moeite mee en dacht dat hij de hele dag op iets met een stekker mocht. Maar doordat hij voor school nu veel op de laptop zit vind ik het daarna wel prima. Uiteindelijk werden er puzzels gepakt, maar dat overziet hij niet. Kleurboeken geregeld, maar dat is na een half uurtje saai. Ook de klei die hij perse wilde hebben staat ongebruikt in de kast. Dus uiteindelijk gisteren maar naar Schalkwijk gefietst zodat hij zijn energie kwijt kon en op de boerderij kon spelen. Dat was echt een supergoed idee. Vandaag heeft hij heerlijk gedart in de tuin en op zijn waveboard gespeeld. We zijn echt zo blij dat de zon schijnt en we dus lekker in de tuin kunnen genieten i.p.v. binnen omdat het regent.
En als je buiten bent kun je stiekem een beetje genieten van de lente die aangebroken is. De knopjes aan de bomen, de lammetjes, de kleine eendjes, de vogeltjes die een nestje bouwen. De natuur gaat gewoon door en trekt zich niets aan van het Coronavirus. We bijzonder om te zien. En dat terwijl voor ons de wereld een beetje stil staat. En als je buiten verder kijkt dan al het mooie wat de natuur te bieden heeft zie je de werkelijkheid weer. Spandoeken voor het bejaardenhuis met: "Samen zijn we sterk." Hartjes op de stoep met "Houd moed", en rode hartjes op t-shirts voor het raam met "Hart voor de zorg. Heel onwerkelijk allemaal, maar het is wel waar we nu in leven en waar we mee moeten dealen.
Het lastige van dit alles is dat je nergens naar uit kunt kijken. Je kunt niet tegen de kinderen zeggen: "Als we dit een week volhouden kunnen we straks genieten van de paasdagen of Koningsdag." Of als we ons met z'n allen aan de regels houden kunnen we straks lekker naar een Bevrijdingsfestival. De lente is altijd een druk seizoen. Er zijn veel feestdagen en ook op school wordt er altijd veel georganiseerd. Maar daarvan gaat er bijna niets meer door. Alles is al afgezegd. Vanavond vroeg Maxim ons of we wel op vakantie konden gaan deze zomer. We moesten hem zeggen dat we dat echt niet weten en dat dat van heel veel zaken afhankelijk is. Maar ook hebben we hem gezegd dat we wel blijven hopen dat het door kan gaan. Want hoop is het enige waar je nu aan vast kan houden, dus dat doen we dan maar.

Het is een zware periode voor iedereen. Houd je aan de regels en geniet stiekem een beetje van de lente.
Zorg goed voor elkaar!!!
#Staystrong

Complimentendag

Vandaag is het Nationale Complimentendag. Voor mij altijd een moment om de mensen om mij heen een compliment te geven. Ik heb namelijk zoveel mensen om mij heen die een oprecht compliment verdienen, dus dit is dan een mooi moment om dat te doen.

Als eerste mijn allerbeste vriendin Pammela. Wat ben ik ontzettend trots op jou. Twee operaties ondergaan en je doet het supergoed. Ik lig deze zomer naast een superslanke en gezonde chick op het strandje. Daarnaast ben ik zo blij met jou als mijn bestie. Ik had me geen betere vriendin als jij kunnen voorstellen. En ik ben heel blij dat we onze vriendschap onlangs hebben laten vereeuwigen op ons lichaam.

Ik heb een paar hele bijzondere collega's waar ik heel graag mee samenwerk, maar ook een paar die mij altijd een luisterend oor bieden als ik dat nodig heb. Jullie hebben echt geen idee hoe belangrijk dat is en hoe fijn ik dat vind. Dus Maaike en Marthe K bedankt voor jullie geduld en luisterend oor.

Dan collega's Bea, Carola, en Maud B wat is het toch altijd gezellig om met jullie samen te werken. Als ik met jullie werk wordt er altijd wel gelachen. En dat is zo belangrijk tijdens ons werk.

Ook collega Wies verdient een compliment. Wat een fijne collega ben jij. Geen gekleurde overdracht, maar gewoon duidelijk vertellen wat er aan de hand is. Ik hou ervan. Ik kan altijd op je rekenen. En ik weet dat je veel meer in je mars hebt dus ik vrees het ergste voor ons in de toekomst.

Diémo wat ben ik trots op jou. Trots omdat je gewoon je eigen pad bewandeld, en doet wat jezelf wilt. Ook als ik me afvraag of iets wel slim is houdt jij toch vast aan je eigen plan. En dat pakt verrassend goed uit. Ik ben trots op wie je bent en wat je doet.

Ook Gioya verdient een compliment. Als enige meisje in ons gezin heeft zij het niet altijd makkelijk met een moeder die niet van meiden gejengel houdt. Ik hoor je er weinig over klagen maar wat zou je graag meer moeder dochter dingen ondernemen. Ik zal proberen dit wat meer met je te gaan doen.

Een groot compliment voor Marije, die zich zo stoer en sterk houdt na een heel heftig jaar. Ik hoop echt dat 2020 een beter jaar wordt voor jou/jullie.

Ook een mooi compliment voor Daphne. Zij heeft afgelopen jaar de Vierdaagse van Nijmegen uitgelopen. Ik weet wat het is om hem alleen te lopen en dat is heel pittig. Dit is dus echt zo stoer van haar. Daarnaast is zij natuurlijk de leukste kapster van Houten.

Ook een dik compliment voor Emilie en Maartje . Afgelopen periode was voor hen beiden erg zwaar. Maar ondanks dat blijven ze positief. Diep respect voor jullie dames.

Dan een uitstapje voor een Afrikaans compliment. Wat een stoer oud klasgenootje heb ik toch. Aline is begin januari samen met haar gezin naar Afrika vertrokken om daar een jaar rond te gaan reizen. Superstoer dat ze dat gewoon doen. En zo leuk dat wij gewoon mee kunnen genieten via Instagram.

Mijn zussen Monique en Samantha die er altijd zijn voor ons. Als we onthand zitten met oppas, maar ook voor de gezelligheid kan ik altijd op ze rekenen. Het is zo fijn als je je zussen je vriendinnen mag noemen.

En dan de allerbelangrijkste als laatste, David. Al 28 jaar mijn steun en toeverlaat. Mijn rustgevende factor in huis die er altijd voor me is. Na een rotdag op het werk of als ik de kids een keer spuugzat ben, ben jij er om naar me te luisteren of het een en ander van me over te nemen. Ik hou van je en hoop dat er nog een hoop mooie jaren voor ons aan zullen komen.

Geniet van jullie compliment vandaag...jullie hebben het echt verdient!

Maxim 11 jaar

Vandaag is het feest want Maxim wordt vandaag 11 jaar!

11 jaar geleden werd ik voor de laatste keer mama. Mama van een jongen die vanmorgen al veel te vroeg wakker was om vervolgens veel te lang te moeten wachten op zijn ontbijt op bed en zijn cadeautjes. Hij is echt de allerleukste, allergrappigste en allerliefste van de wereld. Maar hij is ook de meest ingewikkelde, complexe en pittigste. Qua karakter is het echt een look a like van zijn moeder en dat betekent dat we het nodige met hem meemaken.
Van heel veel valpartijen en dus schoolfoto's met bulten en blauwe plekken tot heel veel oeps momentjes als ik vroeg hoe iets kapot was gegaan. Volgens jou ging het altijd per ongeluk. En al jouw knuffels maken zoveel goed dat alles altijd alweer snel vergeven is.
Omdat je ervan houdt nieuwe dingen uit te proberen en je op het randje te begeven gaan we vast nog een aantal pittige jaren tegemoet. Je wordt langzaam een puber en pubers gaan dingen uitproberen. Dit ga je zeker weten ook doen. Helemaal als je een kind van je moeder bent. Maar lieve schat, bij alles wat je probeert, wees voorzichtig en doe geen dingen die ik ook niet zou doen. Haha lekker advies van een moeder die ook alles uitprobeerde. Maar goed. Ik ben supertrots op wie je bent en wat je doet. En ook al heb je het niet altijd makkelijk, onthoud dat het altijd goed komt.
Gisteren heb je al op school mogen trakteren. Vandaag een wedstrijd en de scouting en dan morgen eindelijk jouw feest. Geniet ervan jongen. Ik hou van je!

Valentijnsdag, super commercieel maar stiekem toch wel een beetje leuk

14 Februari is het Valentijnsdag. Een feestdag die is komen overwaaien uit Amerika en voornamelijk heel erg commercieel is. Vanaf de kerst vind je in alle winkels mooie kaarten, lieve hartjeschocolade en schattige pluche beertjes.

Toen ik jaren geleden smoorverliefd werd op David verraste ik hem altijd met iets leuks en dan vooral op Valentijnsdag. Van megakaarten tot zijden boxershorts. Van een lekker luchtje tot een stropdas van Disney. Ja sorry dat was toen gewoon heel erg leuk. Helaas kwamen dit soort "commerciële" cadeautjes voornamelijk van mijn kant en in de loop van de jaren is het bij mij allemaal wat verwaterd. Het is natuurlijk niet leuk als je altijd alles geeft en nooit wat terug krijgt.
Mijn man zei altijd: "Ik doe niet mee aan die commerciële onzin, ik laat wel op een andere manier merken dat ik van je hou." En dat doet hij zeker, dat kan ik niet ontkennen. Maar toch, ergens diep van binnen, hoopte ik altijd dat ik ook eens een verrassing zou krijgen voor Valentijnsdag. En nee het gaat bij mij hierbij absoluut niet om een groot cadeau, maar echt om het gebaar. Dus een lief kaartje vanuit je hart geschreven of een verrassingsdiner thuis. Gewoon iets liefs van jou voor een ander.

Tot ik een paar jaar geleden ineens, totaal onverwachts, op Valentijnsdag, een groot pakket kreeg van de postbezorger. Het zal toch niet hè dacht ik nog. Een enorme bos rode rozen werd bezorgd met een heel lief kaartje eraan. En onderaan het kaartje stond XXX. Zal het dan toch? David had zoiets nog nooit gedaan dus waarom zou hij dat dan nu wel doen? Maar ja van wie was het anders? Door voorzichtig te polsen kwam ik erachter dat ze toch van David waren. En wat was ik er blij en trots mee. En wat heb ik ervan genoten. Want geloof het of niet, maar deze prachtige bos rozen heeft bijna vier weken gestaan!
Daarna heb ik nogmaals een wat kleiner bosje rozen mogen ontvangen, maar daar bleef het wel een beetje bij. En stiekem weet ik natuurlijk ook wel dat het een hoop commercie is....maar diep in mijn hart blijf ik toch hopen dat mijn zo niet romantische man stiekem ineens romantisch is geworden en mij ook weer eens verrast.

Dat wordt vandaag afwachten dus. Heb jij wat gekregen voor Valentijnsdag?