Stoppen

De titel zegt het eigenlijk al, ik heb besloten te stoppen met mijn blog. Mijn blog dat ik al zeven jaar schrijf. Al zeven jaar deel ik al mijn verhalen via dit blog, maar nu ga ik stoppen.

Na bijna twee jaar Corona merk ik dat ik weinig zin heb om dingen te ondernemen. Ditzelfde geldt ook voor mijn blog. Voor wie schrijf ik dit? Wie leest dit nog? Etc. Dus daarom heb ik besloten om te stoppen. Ik ga deze zeven jaar aan blogs wel bewaren voor mijn kinderen. Ik hoop dat zij het leuk vinden om dit ooit terug te lezen.
Ik zal aan het einde van het jaar ook mijn instagramnaam gaan veranderen naar mijn eigen naam. En via mijn instagram hoop ik nog steeds mensen te kunnen verrassen, te laten lachen en te laten genieten van de dingen die ik meemaak, maar dus niet meer via een blog.

Via deze weg wil ik alle lieve mensen dichtbij mij, maar ook de mensen die mij volgen en wat verder weg staan hele fijne feestdagen toewensen. Geniet ervan met jullie naasten en laten we hopen dat 2022 een fantastisch jaar wordt waarin Corona steeds meer op de achtergrond verdwijnt en we weer met elkaar kunnen genieten van al het moois dat er is!
En ergens mee stoppen betekend vaak ook weer dat er weer tijd is voor wat nieuws!

Liefs Drakenmama (Nathalie)

30 september: Broers en zussendag!

Vandaag is het broers en zussendag. En dit is voor mij al een aantal jaar het moment om mijn zussen even te laten weten dat ik enorm van ze hou. Ook vandaag besteed ik hier weer aandacht aan. Alleen vond ik dat ik nu ook een blog aan deze toppers op moest dragen. We hebben elkaar in de coronatijd zoveel minder gezien dan normaal en dat knaagt...

Ik heb twee zussen. Monique is drie jaar ouder en Samantha zeven jaar jonger. Vroeger was er nog niet echt een eenheid. We hadden alledrie andere interesses en ook onze leeftijden verschilden teveel. Toen Mo en ik uit huis gingen werd Sam thuis heerlijk verwend door mijn ouders. Monique was druk met haar leven in Schalwijk en haar onregelmatige baan. Sam was toen een tiener en kwam op visite bij haar grote zus, klokte een cola weg en binnen een kwartier was ze altijd weer verdwenen. Pas later toen iedereen gesetteld was en we allemaal om beurten kinderen kregen werd onze band steeds sterker. We belden elkaar voor adviezen, facetimden met z'n drieën gewoon om even te lachen of we zochten elkaar op om even te ontsnappen aan man en kinderen. Het moment dat we met z'n drieën tegelijk zwanger waren was echt super bijzonder. Helaas liep deze zwangerschap alleen voor Samantha goed af. Maar ook toen zochten we elkaar op, gaven we steun en hielpen we elkaar.
Toen onze moeder ziek werd hebben we zo intens met elkaar geleefd en gezorgd. En ook na het overlijden van ma, de verhuizing van pa en het leeghalen van het huis heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht.

We hebben zoveel met elkaar gedeeld. Feestjes, gekke momenten, heel veel lief en helaas ook wat leed. We zijn er altijd voor elkaar. En gelukkig hebben deze leuke zussen ook gezellige mannen gekozen en kregen ze te gekke neefjes en nichtjes. Ook daar ben ik erg blij mee. We genieten altijd met elkaar en delen momenten met elkaar die voor ons bijzonder zijn. Op nummer één natuurlijk de Tour de Schalkwijk, waar we al vele jaren met z'n allen een week neefjes en nichtje aanmoedigen, gezamelijke vakanties, zussendag, het behalen van diploma's en de gala's van de kinderen, kerst, oud & nieuw, verjaardagen en het meest bijzondere wat ik ooit met mijn zussen en mijn vader heb gedaan was onze minivakantie naar Barcelona. Wat een topdagen heb ik daar gehad. En we zeggen nog steeds, wat er in Barcelona gebeurd is blijft in Barcelona. En dat is maar goed ook!

En beide zussen hebben allebei hun talenten. Zo bel ik Sam altijd voor overleg als ik even in de knoop zit en als ik vragen heb over iets creatiefs. En Monique als ik iets van mijn vader wil. Ik ben veel te direct voor hem en Mo kan hem vaak anders benaderen waardoor we toch voor elkaar krijgen wat we willen. Ook kan ik Monique altijd bellen voor advies over de kinderen.

Het is zo fijn zulke zussen te hebben. Ik zeg ook weleens mijn zussen zijn mijn vriendinnen, en dat is ook echt zo!!!

Dat was de basisschool!!!

Waar ik in augustus nog schreef over jouw laatste jaar op de basisschool, zit dat laatste jaar er nu echt op. Dat betekend niet alleen voor jou dat het erop zit, maar ook voor ons is het nu echt klaar met de basisschool.

Helaas is jouw laatste jaar niet geworden zoals ik had gehoopt. Door corona zag het laatste jaar op de basisschool er toch echt anders uit. En waren de laatste keren anders dan normaal. Geen kerstdiner op school, weer thuisonderwijs, geen schoolreisje en geen groots eindfeest. Maar gelukkig ook een aantal leuke dingen die wel mochten. Het hapskamp begin van het schooljaar kon gelukkig wel doorgaan en daar heb je samen met je vader enorm van genoten. Ook het carnaval ging, wel anders dan normaal, door.
Het kanoën en de bbq aan het einde van het jaar met groep 8 kon doorgaan. Dit zijn toch momenten waar je later nog eens op terug kunt kijken.

Dan de musical waar jij al maanden naar uitkeek. Je hebt de rol gekregen waar je op hoopte en hebt hard geoefend en geleerd. Je baalde als de juf uit moest vallen tegen kinderen die hun best niet deden en daarmee de rest van de klas lieten vallen. Kleding werd geregeld en je was er klaar voor. Wat een spanning ging er door jouw lijfje heen.

Twee avonden, twee voorstellingen. Ook dit had te maken met corona, maar dat was wel bijzonder. We hadden een eigen zitje met kaarsje, koffie/thee en wat lekkers. En wat een luxe dat we alles zo goed konden zien. En wat stond je te stralen op het podium, en wat deed je goed je best. Roberto Prima, een rol die jou echt op het lijf geschreven was en waar je heerlijk in op kon gaan. En wat waren we trots op je. Bij het laatste lied over het afscheid nemen kon ik het maar net droog houden. Maar mag ik even na 18 jaar basisschool...

En dan na de tweede avond het officiële afscheid op school. Dit was buiten en moest op 1,5 meter aftand, maar dat maakte het niet minder leuk. Over de rode loper naar buiten, de meiden vol in de make-up, het afscheidslied van alle leerkrachten en het afscheidsboek. Wat een heerlijke avond. Daarna met alle kinderen en ouders nog even borrelen. Och vent je moest eens weten wat een heerlijke reacties ik over jou kreeg. Veel ouders die oprecht verbaasd waren dat jij niet liep te vervelen en meezong tijdens de musical. Zij gaven aan dat zij echt genoten hebben van jouw presentatie waar je met volle teugen van genoot. Een rol op het lijf geschreven en wat een energie kwam er uit Maxim tijdens de liedjes. Je hebt het echt geweldig gedaan!!! Ook alvast afscheid genomen van je leerkrachten omdat juf Ghislaine er verder niet meer bij kon zijn.

En dan was vandaag het afscheid van alle leerlingen op school. Jullie gingen door een boog van leerlingen heen en dwars door de achtergrond van de musical. Alle ouders waren er en ook jouw broer en zus waren gekomen. En jij vond het super dat je dit met ze kon delen.
Wat ben jij de afgelopen jaren gegroeid. Je kiest voor jezelf, weet wat je wilt en staat stevig in je schoenen. We zijn supertrots op jou!!!
Voor jou geen basisschool meer, voor ons geen basisschool meer. De vlag hangt uit. Op naar een nieuw hoofdstuk.

Wat staat de tijd haar goed!

Lieve Gioya,

Vandaag word je dan eindelijk 18 jaar. Voor mij een mooi moment om dit blog te schrijven, recht vanuit mijn hart. In die 18 jaar ben je uitgegroeid tot zo'n mooie, lieve, zorgzame, en slimme dame die met beide benen op de grond staat. Je hebt een heerlijk leven en hebt al best wel wat meegemaakt. Dingen waar ik enorm trots op ben, maar ook dingen die ik je graag had willen besparen.

Het begon allemaal 18 jaar geleden op een heerlijke lentedag. Na een supersnelle bevalling werd jij op mijn buik gelegd. Een meisje, dat hadden wij nooit gedacht. Ik moest even aan het idee wennen, maar het bleek toch wel leuk te zijn. Nog steeds ben ik geen echte meidenmoeder, maar al die leuke meidenkleertjes en die knotjes in je haar maakten een hoop goed.
Al snel ontwikkelde jij je tot een net iets te chubby peuter die haar mondje geen vijf minuten stil kon houden. Wat een heerlijke kletskous was jij. Je sprak iedereen aan en stond lekker open in het leven. Een heerlijke tijd.
Op de basisschool ging het goed en deed jij je best. Vriendinnen kwamen en gingen en je zat lekker in je vel. Ook de overstap naar een andere basisschool liet ons zien hoe flexibel en sociaal jij was. Want binnen no-time had jij weer een groep vriendinnen om je heen en genoot je van je leventje en van school.
Op de middelbare school ging het niet helemaal zoals gepland. De havo was toch net iets te hoog gegrepen voor je en we moesten in een hele korte tijd op zoek gaan naar een andere middelbare school. Nou ik kan je vertellen dit wil je als ouders je kind eigenlijk niet aandoen. Een puber, die lekker in haar vel zit, van school halen. Midden in de bloei van haar leven, maar ook met haar onzekerheden. Maar we konden niet anders, en dit wist jij ook. Gelukkig pakte ook dit goed voor je uit. We vonden een creatieve school op VMBO niveau die heel goed bij je pastte. Ook hier groeide jij in je sociale contacten en accepteerde je de nieuwe omgeving heel snel. Echt petje af voor jou. Want het was echt niet makkelijk om deze overstap te maken. We waren dan ook supertrots toen je stond te stralen op je gala nadat jij geslaagd was.
Na jouw examen vertrok je voor vakantiewerk naar Tsjechië. Doodeng vond je het om in je eentje op pad te gaan. Maar ook dit pakte weer goed uit. En dit jaar ga je voor het derde jaar op rij naar Tsjechië om daar te gaan werken. Ook op de camping horen we complimenten over jouw voorkomen en jouw gedrag. Dit voelt zo fijn.
Twee jaar geleden eindelijk begonnen aan iets wat jij echt heel leuk vindt. Je begon op Nimeto en zit prima in je vel. Het eerste jaar was even doorbikkelen. En ook nu met Corona is het niet altijd makkelijk. Maar je slaat je er doorheen en doet het gewoon. Precies zoals ik je ken.
Er zullen tijden aankomen dat er iemand anders naast jou komt te staan en dan wordt mijn plekkie steeds minder belangrijk, alhoewel ik er op de achtergrond altijd voor je zal zijn. Dit is een gezonde ontwikkeling en ik hoop dat ik vanaf de zijlijn mee mag blijven genieten van jouw leventje.

Gioya je bent in mijn ogen echt een magische verschijning met het hart op de juiste plek. En ik maak me dan ook voor de toekomst die voor je ligt helemaal geen zorgen. Ik weet dat je het leuk vindt als ik een blog voor je verjaardag schrijf, maar ik moet je eerlijk bekennen dat ik het dit jaar heel lastig vond. De afgelopen jaren heb ik je echt weleens zien worstelen met je gevoelens, je uiterlijk en je zelfvertrouwen. Ik kon je in mijn blog altijd de mooiste adviezen en wijsheden meegeven. Dit jaar is dat niet meer nodig. Je bent een volwassen vrouw die zelfstandig is en goed weet wat ze wel en niet wil. En ondanks dat ik geen echte meidenmoeder ben, ben ik echt superblij met een dochter zoals jij. En onthou dat ook als ik niet bij je ben in de toekomst ik altijd van je zal blijven houden.
Ik ben trots op het kleine meisje dat je ooit was, op de geweldige vrouw die je vandaag bent, en op de dierbare dochter die je altijd zult blijven.

Al 29 jaar een stel...

Als ik mensen vertel dat ik al 29 jaar samen ben met Dave geloven weinig mensen dit. Ik was 15, bijna 16 toen Dave mij voor het eerst kuste en ik wist meteen al dat het goed zat.

Ik was 15 en kreeg van zijn zusje een foto te zien van haar grote broer. Een lekker ding dat mij in eerste instantie niet zag staan. Maar na drie maanden begon hij mij te zien en kuste hij mij voor de eerste keer achter het schuurtje bij mijn ouders. Tot over mijn oren verliefd genoot ik van zijn aandacht en we genoten samen van onze puberjaren. Niet wetende dat we nu, 29 jaar later nog samen zouden zijn.

Als mensen zich verbaasden over onze langdurige relatie schoot ik vaak in de verdediging. Het voelde een beetje ongemakkelijk als mensen steeds zeiden jeetje wat was je dan jong toen jullie een relatie kregen. Maar ik heb het niet zo gepland, het liep gewoon zo. We hebben in die tijd genoten van elkaar maar ook echt van het jong zijn. Van de dingen die je eigenlijk niet moet doen, van vrienden en vriendinnen en van alle leuke dingen in het leven. Maar toch hebben mensen er altijd een mening over. Ach ja dat is dan maar zo. Wij waren gelukkig en daar ging het om.

Iets wat (onbekende) mensen zich dan ook weleens afvragen of het dan nooit saai is. Uh heb jij nooit een saai moment in je leven? Dat heeft iedereen toch weleens. Maar ons leven zat en zit vol met ups en downs dus echt saai kan ik het niet noemen. Nieuwe huisjes, een bruiloft, de komst van onze honden. Later de komst van onze drie kinderen. De start van ons bedrijf maar helaas ook het faillissement. Nee dat kan ik niet echt saai noemen.

En kijk je dan nooit naar een andere man? Of wil je nooit eens wat anders proberen? Wellicht weet je niet wat je mist.
Natuurlijk kijk ik weleens naar een andere man. Hetzelfde dat Dave weleens naar een andere vrouw kijkt. Ik denk dat dat heel gezond en normaal is. Hoe leuk is het om te flirten en om te zien dat iemand jou aandacht geeft. Hierin vertrouwen we elkaar blindelings, we doen hier verder niks mee en gaan fijn weer saampjes naar huis. Naar huis waar we na 29 jaar nog steeds genoeg hebben aan elkaar en niet echt het gevoel hebben dat we iets missen. En tuurlijk is het soms weleens saai, maar daar ben jezelf bij en dan moet je daar wat aan doen. En of ik iets mis weet ik niet want Dave is mijn eerste bedpartner. En ik vermoed ook de laatste. We hebben het er weleens over gehad maar volgens mij missen wij niks.

Nu, 29 jaar later en drie kinderen verder, is het van belang om tijd en aandacht aan elkaar te blijven geven. En dit is soms best lastig. De kinderen, nu 12, 17 en 20 jaar, kun je niet meer om zeven uur op bed leggen om daarna even te genieten van elkaar. Nee je moet echt tijd maken voor elkaar. Dus gaan we af en toe samen op pad om even aan onszelf te denken i.p.v. aan de kinderen. Ook in de Coronaperiode en de lockdowns was het heel belangrijk om af en toe tijd voor elkaar te hebben en aandacht aan elkaar te geven.

Onze toekomst zie ik rooskleurig tegemoet. Ik denk dat we gewoon op deze voet verder gaan want dat bevalt me eigenlijk wel. En we gaan lekker nog meer tijd voor elkaar inplannen. Het voelt ook goed om meer we-time te krijgen.

Complimentendag!

Iedereen die mij kent weet dat ik altijd aan complimentendag doe. Ik vind het belangrijk om mensen een compliment te geven voor iets wat ze doen of voor de persoon die ze zijn. En juist ook dit jaar waarin we elkaar maar weinig zien strooi ik weer met complimenten!

Als eerste wil ik mijn lieve vader complimenteren voor het feit dat hij het zo goed doet in zijn eentje. Hij staat positief in het leven en is er altijd voor me. En dan dit "gekke" jaar staan te shinen als Prins der Platneuzen! Ze zeggen weleens: Hoe ouder, hoe gekker. Pap, je bent een kanjer!

Collega's Renske en Anneloes die zich als jufmama toch maar even door die lockdown hebben heen geworsteld thuis. Dit geldt natuurlijk voor alle moeders thuis, maar ik wil deze twee even apart benoemen. #jufmama #lovemylive

Een compliment voor Joni die van dit jaar haar jaar gaat maken! Ze zit te wachten op een spannende operatie. En ik hoop van harte dat ze zich daarna veel beter gaat voelen en weer gaat stralen van binnenuit.

Dikke complimenten voor Marisca en John. Zij gaan door een hele lastige periode heen en ik wil hen vanaf dit plekje een dikke knuffel geven. Zorg goed voor elkaar.

Dan een lijstje met collega's met wie ik het altijd fijn heb, op wie ik altijd kan rekenen en met wie ik altijd kan lachen. Soms zo erg dat ik het (bijna) in mijn broek doe van het lachen. Bedankt voor jullie vertrouwen, gezelligheid en grappen Bea, Renate, Anna, Bo, Carola, Judith, Maaike, Maud, Janneke en Wies. Wat heb ik toch een lol met jullie tijdens de diensten. Ik ben nu gewoon af en toe blij dat wij mondkapjes dragen zodat we onze slappe lach een beetje kunnen verbergen. Bedankt voor wie jullie zijn.

Complimenten aan Maartje. Afgelopen jaar was denk ik jouw zwaarste jaar ooit. Maar wat ben je een kanjer en wat doe jij het goed samen met die geweldige mannen van je. Echt supertrots op jou!

Natuurlijk ook een compliment aan mijn kinderen. Zij bewandelen allemaal de weg die zij willen ondanks dat dit nu in het coronatijdperk niet altijd even makkelijk is. Thuisonderwijs, geen sporten en weinig sociale contacten. Ik hoop, zeker voor jullie, dat het komend jaar echt anders zal worden. Ik ben supertrots op jullie.

Complimenten aan Heidy en haar gezin die hun droom achterna zijn gegaan en Houten hebben verruild voor het prachtige Limburg. Stiekum ben ik gewoon hartstikke jaloers op haar hoor.

Ook complimenten aan instagram-mama Annemarie die een prachtig liefdevol gezin met acht kinderen groot brengt en de heerlijkste verhalen van haar gezin deelt op Instagram. Ik kan echt genieten van haar nuchtere kijk op het leven, haar verhalen en filmpjes. Zij laat mij zien dat het gelukkig in ieder gezin hetzelfde is.

En de grootste complimenten gaan naar mijn beste vrienden en familie. Monique, Theo, Samantha, Marco, Pammela, Norbert, Barbara en Evert. Gewoon omdat jullie er altijd voor ons zijn. Jullie denken met ons mee en we kunnen altijd op jullie rekenen. Bedankt toppers!

Mijn zoon had een prachtig rapport!

Vandaag kwam Maxim thuis met zijn rapport in zijn hand. "Mam, wil je mijn rapport zien? Er staan wel drie onvoldoendes op hoor!" Dat is niet belangrijk jongen...

Het is en blijft een dingetje, thuiskomen met je rapport. Je hoopt dat je ouders blij zullen zijn met het rapport en de cijfers die erop staan. Het eerste wat Maxim vandaag zei toen hij thuis kwam met zijn rapport was het aantal onvoldoendes die erop stonden. Dat is zo niet belangrijk. Tuurlijk weet ik dat mijn zoon niet goed is in taal en spelling en dat hij daar dus geen dikke voldoendes voor haalt. Maar er is zoveel meer dan alleen taal en spelling.
Ik heb samen met hem zijn rapport nogmaals doorgenomen en mijn hemel wat een prachtig rapport heeft hij.
Hij heeft zelf voornamelijk naar de slechte cijfers gekeken i.p.v de goede cijfers en de teksten die er staan. Zo heeft hij een 9 voor Engelse woordenschat en een 10 voor topografie. Ook staat er dat hij zelfstandig werkt, dat hij goed in zijn vel zit en dat hij goed voor zichzelf op kan komen. Gewoon drie dikke complimenten in een klein stukje tekst. Daarna staat er nog dat Maxim een gezellige jongen is met gevoel voor humor, hij goud eerlijk is, gedreven is om te werken en van gezelligheid houdt. Nou ik kan je vertellen ik loop naast mijn schoenen hoor!

Vandaag kreeg hij ook zijn definitieve advies voor het voortgezet onderwijs. Maxim gaat VMBO kader doen en gaat gebruik maken van leerwegondersteuning. Zo komt hij eindelijk op de plek waar hij hoort. En krijgt hij dus net dat beetje extra ondersteuning wat hij zo nodig heeft. En krijgt hij een kleinere klas zodat hij ook ècht gezien wordt. Ik kan niet wachten tot hij naar het voortgezet onderwijs gaat en kan doen wat hij leuk vind op het niveau wat bij hem past.

Maar hoe het ook gaat en hoe hij zich ook gaat ontwikkelen ik ben en blijf trots op hem!.

Waarom?!?!?!

Wat een jaar geleden begon als een epidemie, groeide al snel uit tot een echte pandemie. De hele wereld stond op z'n kop. Thuiswerken en thuisstuderen werden normaal, En deze regels geldde voor ons allemaal.

Niet iedereen was het eens met deze regels, Er kwamen demonstraties, maar er werd zeker nog niet gegooid met stoeptegels. Veel te veel mensen bij elkaar op de dam zonder mondkapjes. Demonstreren is een recht en ging dus gewoon door, En Corona? Daar waren deze mensen vast niet bang voor.

De ziekenhuizen stroomden vol, En ouders kregen een dubbelrol. Het was een heftige tijd. Maar iedereen wist wat de reden hiervan was, Ook al was iedereen niet met die regels in zijn sas.

Het werd zomer en de Coronagevallen begonnen te dalen, hierdoor ging de regering de regels weer afschalen, Alles ging langzaamaan weer leven. De horeca, de kappers en de scholen gingen open, Hier hadden wij alleen maar op kunnen hopen.

Na de zomer stegen de cijfers weer, En werden de regels aangescherpt keer op keer, Ook nu waren er mensen die er weer tegenin gingen. Het was een recht om te demonstreren, Maar deze mensen probeerden zich langzaam tegen anderen te keren.

Ook met kerst was het saai en eenzaam, En was iedereen maar met maximaal drie personen tezaam. Zou het hierbij blijven? In januari kwamen er nieuwe varianten aan het licht, En gingen er nog meer dingen dicht.

Tot ergenis van iedereen kwam daar dan ook nog een avondklok bij, Nou daarvan werd helemaal niemand blij. Maar wat moet dat moet. Mensen mogen alleen de straat op met een verklaring, Die stille straten was voor iedereen een nieuwe ervaring.

Dan hoop je dat iedereen zich aan de regels houdt, Gewoon binnen blijven en terug naar de eenvoud. We willen toch allemaal dat dit snel weer stopt? Alleen samen kunnen we dit doen, Dus hou allemaal eens je fatsoen!

Maar helaas gebeurde dit niet, En zijn demonstranten los gegaan in het stadsgebied. Nederland stond dit weekend in het teken van rellen. Dit zijn geen demonstranten, Maar gewoon een stelletje hele irritanten.

Vuurwerk werd afgestoken en auto's stonden in de brand, Wat is er toch met die mensen aan de hand? De beelden staan echt op mijn netvlies. Winkels geplunderd en politiemensen aangevallen, Waarom moeten deze mensen het voor ons allemaal verknallen?

Kindereen die wakker worden door alle herrie, Het gevoel hebben dat zij leven in een nachtmerrie. Dit kunnen jullie toch niet serieus menen. Het is niet om jullie te pesten, maar om te zorgen dat we minder positief te testen.

Zelfs een ziekenhuis was het doelwit, De mensen die daar werken zijn al oververhit. Hoe haal je het in je botte hersens? Demonstreren tegen de regels mag, Maar jullie zijn geen demonstranten, kijk maar naar je eigen crimenele gedrag.

Ik schaam mij gewoon voor mijn landgenoten, En hoop echt dat jullie worden teruggefloten. Dit kan niet nog eens weken zo doorgaan. Dus hou je aan die avondklok en blijf gewoon thuis, Trek je huispak aan en kruip tegen elkaar aan voor de buis.

Ik wil graag weer genieten van leuke dingen, En naar een festival om te dansen en te springen. Door jullie durf ik daar niet eens aan te denken. Ik vrees voor verlening van de regels voor iedereen, Dan denk je dus alleen aan jezelf en dat is gemeen.

Vanavond ga ik weer aan het werk in het ziekenhuis, En wil graag ook weer veilig naar huis. Dus gedraag je nu eens allemaal. Ik hoop dat ik geen rare dingen tegenkom, En dat ik me niet af hoe te vragen waarom?!?!?!

Lieve pubers

Iedereen heeft het zwaar tijdens deze pandemie. Maar dit blog is echt speciaal voor de pubers. Ik denk, nee ik weet zeker dat zij ook hard getroffen worden door alles. Dus mijn blog is vanaag speciaal voor hen.

Het zal je maar gebeuren, je zit midden in de bloei van je leven en dan staat je hele leven in één keer stil.
Vanaf maart zitten de pubers op een kamertje achter hun computer. Online lessen volgen en zoommeetings zijn nu dagelijkse kost. Dit is allemaal nog niet zo heel erg. Er zijn heel veel mensen die nu thuiswerken en hetzelfde doen. Maar wat wel echt sneu is voor deze groep is het feit dat ook hun sociale leven helemaal stil ligt.
Geen school, geen sporten, geen vrienden, geen sociale activiteiten, geen uitjes, geen feestjes en ga zo maar door. En ja ik hoor jullie denken. Dat hebben we toch allemaal? Dat klopt. Maar ik weet niet of jij je tienerjaren nog kunt herinneren? Hoe bijzonder en speciaal waren die? En nu moet je jezelf eens voorstellen dat je daar een jaar van moet inleveren....juist niet te doen toch?
Dit is wel wat de pubers nu moeten doen.
Dat betekent dus ook dat zij zich anders zullen ontwikkelen omdat zij op een andere manier contact hebben met iedereen. Hoe fijn was het vroeger als je je ouders weer eens zat was dat je gewoon naar het sporten kon of je vrienden op kon zoeken. Dat gaat nu dus niet. Pubers die zichzelf moeten ontwikkelen zitten nu met hun ouders "vast" in één huis. Pubers die zichzelf moeten gaan leren kennen kunnen niet op ontdekkingstocht. Niet stiekum flikflooien met een leuke jongeneen sigaretje roken of een drankje pakken. Dit laatste vind ik trouwens niet een heel groot nadeel. Maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel. En wat dacht je van pubers met een relatie? Niet even fijn samen wat kletsen op een terrasje, hand in hand in de bios zitten en een filmpje pakken of genieten van elkaar tijdens een hotelovernachting. Nee, je zit thuis met je vriend of viendin en speelt een spelletje met je ouders en het enige uitje van de dag is het uitlaten van de hond (als je die al hebt) of het reizen van jouw huis naar het huis van je vriend of vriendin.

Dus ja iedereen zit in hetzelfde schuitje, maar ik ben van mening dat de pubers ook echt nog wat anders missen. En dat vind ik echt sneu voor ze. Ik gun het ook echt dat ze snel weer af mogen spreken, weer door kunnen met hun leven en kunnen gaan genieten van alles wat het puberleven te bieden heeft. Dat ze hun levenslust weer terug krijgen en weer op ontdekkingstocht kunnen gaan.

Dus pubers, hou nog even vol! Ik ben trots op jullie en ik duim voor jullie dat het snel anders wordt.

12 maanden 12 lekkernijen

Nederland is een prachtig land. En tijdens de Coronaperiode en de lockdown zijn we daar weer eens achtergekomen. Nederland is mooi en daar moet je van genieten. Daarom zijn wij in huize Counotte een challenge aangegaan.

Tijdens de Coronaperiode hebben we Nederland steeds beter leren kennen en hebben we genoten van de mooie plekjes die Nederland te boeden heeft. Ook zijn we het afgelopen jaar weleens in een gekke bui naar Limburg gereden om echt Limburgse vlaai te halen. En uiteindelijk namen we ook heerlijke verse asperges mee uit deze provincie.
Nu lijkt het ons leuk om in 2021 Nederland nog beter te leren kennen en willen we op zoek gaan naar de heerlijkste lekkernijen uit Nederland. We willen iedere maand iets lekkers gaan halen uit alle provincies in Nederland. Natuurlijk kennen we de Limburgse vlaai en de Zeeuwse bolus. Maar wellicht kunnen jullie ons verder op gang helpen zodat we een leuke lijst hebben waaruit we kunnen kiezen.

Als we iets geproefd hebben zullen we dit zeker delen...althans de foto's dan hè.

Succes alle thuisjuffen en meesters!

Nou morgen is het dan zover. De dag waar veel vaders en moeders tegenop kijken. De dag dat je weer thuisonderwijs moet gaan geven.

Die paar dagen extra vrij aan het begin van de kerstvakantie vond volgens mij niemand heel erg. En ja we hadden heus allemaal wel gehoord dat de scholen na de kerstvakantie voor in ieder geval twee weken dicht bleven. Maar we wilden er nog niet echt aan denken. Eerst waren daar nog kerst en oud & nieuw. Dus ik, en waarschijnlijk nog velen met mij, dachten we zien het daarna wel weer. Ruim twee weken hebben we genoten van de vakantie. Leuke dingen gedaan, veel te laat naar bed, heel veel films gekeken en weg ritme in ons huis. Al een paar dagen ben ik Maxim aan het voorbereiden op wat komen gaat. Dat we weer terug gaan naar het ritme van school. Dus vroeg naar bed, vroeg opstaan, drie keer daags normaal eten, en terug naar groente en fruit tussendoor i.p.v. koekjes, cakejes en popcorn.

En morgen is het dan zover. Maar niet alleen voor Maxim maar ook voor mij. Want ook voor mij begint het schoolritme. Want omdat de scholen nog even dicht blijven krijgt Maxim weer thuisonderwijs. En mag ik hem hier weer in begeleiden. En ik ben best goed met kinderen, maar voornamelijk als ze net geboren zijn en nog niet praten. Nou die van mij is een echte puber met een weerwoord die denkt dat hij het altijd beter weet dan mij. Dus het wordt weer een spannende periode waarbij het af en toe flink zal vlammen in huize Counotte. Maar we zullen wel moeten...

Bij deze wil ik dus alle thuisjuffen en thuismeesters die morgen weer aan de slag moeten heel veel succes wensen. En wellicht leuk als we elkaar een keer op straat tegen komen met wallen tot onze knieën en het huilen ons nader staat dan het lachen we elkaar even vrolijk gedag knikken. Gewoon omdat we allemaal weten hoe het voelt. En we weer blij zijn als die geweldige "echte" juffen en meesters het weer over mogen nemen van ons.

2021 wordt mijn jaar!

Een nieuw jaar ligt voor me. Een jaar met nieuwe kansen. En die kansen grijp ik met beide handen aan. Het afgelopen jaar deden mijn lijf en mijn hoofd niet altijd wat ik wilde. Daarom heb ik besloten dit jaar, het jaar 2021, eens goed aan mezelf te gaan werken.

Mijn doel voor komend jaar is om aan mezelf te gaan werken. Dit doe ik al jaren en niet altijd met heel veel succes. Maar we zetten gewoon door. Iets wat heel belangrijk is, is dat ik ga leren meer tijd voor mezelf in te plannen. Ik moet gaan leren dat bepaalde dingen niet "dwangmatig" moeten. Maar dat veel dingen in het leven veel leuker worden als ze mogen i.p.v. moeten. Gewoon eens op de bank zitten met een kopje thee of een goede film moet kunnen. Of heerlijk fietsen of wandelen zonder dat het een verplichting wordt in mijn hoofd.

Daarnaast wil ik een stukje liever voor mezelf worden. Mezelf recht in de spiegel aan kunnen kijken en zeggen dat ik trots op mezelf ben. Dat ik goed genoeg ben en er mag zijn. Dit wordt nog wel een dingetje want ik ben vaak hard voor mezelf en denk dat het altijd beter of mooier kan. En daar ben ik klaar mee. Het is goed geweest. Ik moet mezelf gaan accepteren zoals ik ben en me erbij neerleggen dat niet iedereen me dus leuk vind zoals ik ben. Maar niet iedereen hoeft me ook leuk te vinden, als ik dat maar vind.

Het lijkt me heerlijk om, als ik de rust kan vinden, gewoon voor het slapen gaan wat ademhalingsoefeningen te doen. Of vol zelfvertrouwen een jurk aan te trekken zonder er steeds aan te gaan plukken omdat hij "in mijn hoofd" toch net te strak zit of te kort is. Lekker gek doen met Dave en de kids zonder na te denken wat anderen daarvan vinden. Zowieso wil ik vanaf nu schijt hebben aan wat anderen van mij vinden. wat zal dat als een verlichting gaan voelen zeg!

Deze maand zal ik meteen starten hiermee en ik zal aan het eind van iedere maand vertellen wat ik heb gedaan en wat het mij heeft opgeleverd. Ik heb er nu al zin in. Tijd voor mij! Tijd voor mooie mij!